Postanowienie SN z dnia 9 czerwca 2016 r., sygn. III UZP 4/16

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Józef Iwulski (przewodniczący)

SSN Dawid Miąsik

SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania J. K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o emeryturę, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 9 czerwca 2016 r., zagadnienia prawnego przekazanego postanowieniem Sądu Apelacyjnego z dnia 10 marca 2016 r.,

"czy ostateczny wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, w którym stwierdzono naruszenie prawa strony przewidzianego w Art.1 Protokołu Nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, sporządzonej dnia 4 listopada 1950 r. w Rzymie (Dz. U. z 1993 r., nr 61, poz. 284 ze zm.) stanowi podstawę do ponownego ustalenia prawa do świadczenia - w trybie art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. 2013.1440 ze zm.)"

odmawia podjęcia uchwały.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny, postanowieniem z dnia 10 marca 2016 r., na podstawie art. 390 k.p.c., przedstawił Sądowi Najwyższemu następujące zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości:

"Czy ostateczny wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka , w którym stwierdzono naruszenie prawa strony przewidzianego w Art. 1 Protokołu Nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, sporządzonej dnia 4 listopada 1950 r. w Rzymie (Dz. U. z 1993 r. nr 61, poz. 284 ze zm.) stanowi podstawę do ponownego ustalenia prawa do świadczenia - w trybie art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. 2013.1440 ze zm.)".

W uzasadnieniu pytania Sąd Apelacyjny wskazał, że przedstawione zagadnienie prawne wyłoniło się w następującej sprawie:

Decyzją z dnia 5 września 2002 r., po wznowieniu postępowania w sprawie, organ rentowy uchylił poprzednio wydaną decyzję i odmówił wnioskodawcy J. K. prawa do wcześniejszej emerytury. Podstawą odmowy było uzyskanie dodatkowej dokumentacji medycznej, na podstawie której ustalono, że stwierdzone schorzenia dziecka nie są wymienione w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki (Dz.U. Nr 28, poz. 149). Równocześnie od 1 września 2002 r. wstrzymano wypłatę świadczenia. Decyzja ta była przedmiotem weryfikacji przez organy odwoławcze (Sąd Okręgowy - w sprawie IV U .../02, a następnie Sąd Apelacyjny - w sprawie III AUa .../03), które dopuściły dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych. Wykazał on, że stan zdrowia córki ubezpieczonego nie wymagał stałej opieki, a w rezultacie potwierdził brak przesłanek do wcześniejszej emerytury z tytułu opieki nad dzieckiem oraz "prawidłowość decyzji z 5 września 2002 r." odmawiającej wnioskodawcy prawa do wcześniejszej emerytury (pierwotnie przyznanej decyzją z 29 października 2001 r.).