Wyrok SN z dnia 7 lipca 2016 r., sygn. I PK 211/15

W przypadku nieustalenia w układzie zbiorowym (regulaminie wynagradzania) lub też w umowie o pracę świadczeń z tytułu podróży odbywanych przez kierowcę, jej koszty mogą podlegać wyrównaniu w wysokości odpowiadającej należnościom z tytułu podróży służbowej przewidzianym w przepisach powszechnie obowiązujących dla pracowników wykonujących rzeczywiście podróże służbowe.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło (przewodniczący)

SSN Jolanta Frańczak (sprawozdawca)

SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec

w sprawie z powództwa M. B. i L. R. przeciwko J. Spółce z o.o. w Ł. o świadczenia związane z podróżą służbową, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 7 lipca 2016 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w S. z dnia 31 października 2014 r.,

1. oddala skargę kasacyjną,

2. zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda M. B. kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy - Sąd Pracy w Z. wyrokiem z dnia 10 czerwca 2014 r., wydanym na skutek łącznego rozpoznania spraw z powództw M. B. i L. R. przeciwko stronie pozwanej J. Sp. z o.o. w Ł. (dalej jako Spółka), zasądził od strony pozwanej: na rzecz powoda M. B. kwotę 7.732,29 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 29 czerwca 2012 r. do dnia zapłaty, a na rzecz powoda L. R. kwotę 7.516,62 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 29 czerwca 2012 r. do dnia zapłaty tytułem ryczałtu za noclegi, oddalił powództwo każdego z powodów w pozostałym zakresie, orzekł o kosztach postępowania i nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 1.576 zł wobec każdego z powodów.

Sąd Rejonowy ustalił, że powodowi byli zatrudnieni w pozwanej Spółce od dnia 30 września 2009 r. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego, w pełnym wymiarze czasu pracy: L. R. do dnia 16 kwietnia 2012 r. z wynagrodzeniem zasadniczym w kwocie 1.576,00 zł, a M. B. do dnia 16 czerwca 2012 r. z wynagrodzeniem zasadniczym w kwocie 788 zł. Zgodnie z obowiązującym u strony pozwanej od października 2008 r. regulaminem wynagradzania za czas podróży służbowej w kraju i poza jego granicami pracownikom przysługiwała dieta w wysokości 23 zł. Aneks do regulaminu wynagradzania, obowiązujący od dnia 1 lipca 2010 r., wprowadził zapis, zgodnie z którym za czas podróży służbowej poza granicami kraju pracownikom przysługuje należność uzależniona od czasu trwania podróży i wyliczona według wzoru opracowanego przez pracownicę Spółki specjalistę do spraw kadrowych i płacowych - E. M. Należność obliczana według wzoru obejmowała wyłącznie przysługującą kierowcy dietę. Była ona wyższa od uprzedniej uregulowanej ryczałtowo i wynosiła kwotę między 70 a 90 zł. Kwestia ryczałtów za noclegi nie została przez pracodawcę uregulowana, gdyż, jak twierdził, kierowcy mają zapewniony nocleg w kabinie pojazdu. Pojazdy, którymi poruszali się powodowie, spełniały standardy wskazane w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.U.UE.L Nr 102, s. 1 ze zm., zwane dalej rozporządzeniem (WE) nr 561/2006). Należność z tytułu ryczałtu za noclegi (w zakresie odpoczynków tygodniowych regularnych) niewypłacona powodowi L. R. stanowi kwotę 7.516,62 zł, a powodowi M. B. kwotę 7.732,29 zł.