Wyrok SN z dnia 8 listopada 2016 r., sygn. III CSK 342/15

W wypadku, kiedy przedmiotem sporu jest świadczenie pieniężne należne wierzycielowi, w tym także świadczenie odszkodowawcze dochodzone na podstawie art. 129 ust. 2 i 4 oraz art. 136 ust. 1 i 3 p.o.ś. , zasadą pozostaje, że termin płatności świadczenia - w zakresie kwot w nim żądanych i uznanych ostatecznie za uzasadnione - wyznacza wezwanie dłużnika do zapłaty. Wierzyciel nie ma obowiązku wykazywania szkody poniesionej w wyniku nieterminowej zapłaty, ani udowadniania, że w chwili otrzymania wezwania dłużnik dysponował wiedzą niezbędną do oszacowania wielkości roszczenia. To na dłużniku ciąży obowiązek dowodzenia, że w tym wypadku występują szczególne okoliczności podważające powstanie stanu wymagalności roszczenia w chwili wezwania do zapłaty.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Iwona Koper (przewodniczący)

SSN Monika Koba

SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa G. T. przeciwko P. (...) sp. z o.o. w B. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 listopada 2016 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 15 maja 2015 r., sygn. akt I ACa (...),

oddala skargę kasacyjną i zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powód G. T. wystąpił przeciwko pozwanemu P. (...) Spółce z o.o. w B. z powództwami o zapłatę kwoty 229.374,36 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu tytułem odszkodowania za szkodę wynikłą dla niego z ustanowienie wokół lotniska pozwanego strefy ograniczonego użytkowania, w której znalazła się również jego nieruchomość. Z analogicznym powództwem dotyczącym innej nieruchomości wystąpiła powódka E. T., jednak w tym zakresie spór został już prawomocnie rozstrzygnięty i nie został objęty postępowaniem kasacyjnym, wobec czego jej roszczenia nie stanowią przedmiotu rozważań Sądu Najwyższego.