Wyrok SN z dnia 8 listopada 2016 r., sygn. III CSK 368/15

Jednostka samorządu może dochodzić roszczenia za bezumowne korzystanie z rzeczy tylko wówczas, gdy jest jej właścicielem.

Gazeta Prawna nr 225/2016

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Iwona Koper (przewodniczący)

SSN Monika Koba (sprawozdawca)

SSN Katarzyna Tyczka-Rote

w sprawie z powództwa Gminy Miejskiej K. przeciwko A. M. i J. M. następcom prawnym A. B. o zapłatę, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 8 listopada 2016 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 18 czerwca 2015 r., sygn. akt I ACa (...),

1. oddala skargę kasacyjną,

2. zasądza od powódki na rzecz pozwanych A. M. i J. M. solidarnie kwotę 7234 (siedem tysięcy dwieście trzydzieści cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 października 2013 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił powództwo Gminy Miejskiej K. skierowane przeciwko A. B. o zasądzenie kwoty 326.907,10 zł, tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości i kosztów zużycia mediów.

Sąd Okręgowy ustalił, iż prawo własności zabudowanej nieruchomości położonej w K., składającej się z działki nr (...), zabudowanej budynkiem nr (...), przy ul. D., dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...), ujawnione jest na rzecz spółki H. S.A. w P. Do 2000 r. nieruchomość ta znajdowała się we władaniu P. w K. (dalej: "A."), które wynajmowało wydzielone w tym budynku powierzchnie handlowe, administrowało tą nieruchomością, a w tym czasie nie było żadnych problemów z rozliczaniem kosztów eksploatacji i czynszu najmu. Pozwana zajmowała w tym budynku od lat 1997-1998 lokal użytkowy na parterze, który po przeprowadzeniu kapitalnego remontu zaadaptowała z warsztatu samochodowego na sklep kosmetyczny. Gmina zaczęła zarządzać nieruchomością w 2010 r., nie chciała jednak zawrzeć umów najmu, co spowodowało, iż pozwana wpłacała czynsz do depozytu sądowego w wysokości, w jakiej był ustalony w czasie sprawowania zarządu przez "A.". Z ramienia Gminy nikt faktycznie nie zarządzał nieruchomością, nie pojawiał się w budynku, nie dbał o naprawy, konserwację czy zachowanie czystości, a najemcy czynili to we własnym zakresie. Przedstawiciele powódki nie dokonali nawet pomiaru zajmowanej przez poszczególne osoby powierzchni, ograniczając się do dostarczania faktur Vat. Postanowieniem z dnia 24 lutego 2010 r. Sąd Rejonowy w W. ustanowił likwidatora, dla majątku pozostałego po zakończeniu likwidacji i wykreśleniu z rejestru spółki C. H. Spółki Akcyjnej w W. W oświadczeniu z dnia 12 maja 2010 r. likwidator wskazał, że w jego imieniu zarząd nieruchomością przy ul. D. 72 w K. sprawuje powódka. Przed Sądem Rejonowym w K. toczy się postępowanie o stwierdzenie zasiedzenia tej nieruchomości przez Skarb Państwa.