Wyrok SN z dnia 9 sierpnia 2016 r., sygn. II CSK 101/16

Niepełnosprawny nie ma podstaw do żądania ponownego przyjęcia na warsztaty od ich organizatora, w sytuacji gdy stwierdzono niecelowość jego dalszego uczestnictwa.

Gazeta Prawna nr 155/2016

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jan Górowski (przewodniczący)

SSN Monika Koba

SSN Anna Owczarek (sprawozdawca)

Protokolant Anna Banasiuk

w sprawie z powództwa J. Ł. przeciwko Stowarzyszeniu "P." w O. o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 9 sierpnia 2016 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 9 października 2014 r.,

1) oddala skargę kasacyjną,

2) przyznaje adwokatowi D. G., prowadzącemu Kancelarię Adwokacką od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego kwotę 270,- (dwieście siedemdziesiąt) zł powiększoną o należną stawkę podatku od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu powodowi J. Ł. w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Powód J. Ł. wniósł o zobowiązanie pozwanego Stowarzyszenia [...]do złożenia oświadczenia woli o przyjęciu powoda na prowadzone przez pozwanego Warsztaty Terapii Zajęciowej "T".

Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 9 października 2014 r. oddalił apelację powoda od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 13 lutego 2014 r. oddalającego powództwo.

Podstawa faktyczna rozstrzygnięć sądów obu instancji była tożsama. Ustalono, że powód urodzony w 1972 r. jest osobą niepełnosprawną od wczesnego dzieciństwa. Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności ostatnim, wydanym w dniu 25 lutego 2010 r. orzeczeniem potwierdził, że istniejące schorzenia kwalifikują powoda do znacznego stopnia niepełnosprawności na trwałe, a jednym ze wskazań jest uczestnictwo w terapii zajęciowej. Powód jest niezdolny do pracy, wymaga stałej pomocy w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Zdiagnozowano u niego m.in. padaczkę, wodogłowie i osobowość nieprawidłową mieszaną. Powód jest zdolny do podejmowania świadomych decyzji. Jego źródłem utrzymania jest renta w wysokości 1.592,19 zł. Stowarzyszenie "P." jest jednostką prowadzącą warsztaty terapii zajęciowej, która wykonując zadania powierzone z zakresu administracji publicznej, otrzymuje na ten cel środki publiczne i ma obowiązek stosować procedury określające sposób kwalifikowania i przyjmowania na zajęcia osób, których stan zdrowia, stwierdzony odpowiednim zaświadczeniem lekarskim, uzasadnia udział w warsztatach terapii zajęciowej. Zgodnie z art. 10a ust 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, rada programowa takiej jednostki dokonuje okresowej oraz, nie rzadziej niż co 3 lata, kompleksowej oceny realizacji indywidualnego programu rehabilitacji uczestników warsztatu i zajmuje stanowisko w kwestii osiągniętych przez nich postępów. Zalecenia kontrolne NIK zobowiązały pozwanego do rotacji uczestników, z uwagi na znaczną liczbę (11) osób oczekujących na przyjęcie. Powód od 1994 r. z przerwami uczestniczył w warsztatach terapii zajęciowej prowadzonych przez pozwanego. Kompleksowa ocena realizacji indywidualnego programu rehabilitacji, dokonana dnia 2 września 2011 r. przez Radę Programową, zakończyła się oceną negatywną postępów ośmiu z dwudziestu dziewięciu uczestników warsztatów, w tym powoda i decyzją o jej ponowieniu po upływie rocznego, dodatkowego terminu. Kolejna, dotycząca powoda, kompleksowa ocena z dnia 23 października 2012 r. stwierdzała brak postępów w prowadzonej terapii społecznej i zawodowej oraz pozytywnych rokowań co do podjęcia pracy zarówno na wolnym rynku, jak i na rynku pracy chronionej. Rada Programowa wydała postanowienie o zakończeniu procesu jego rehabilitacji społecznej i zawodowej w warsztatach, zaproponowała rehabilitację w Środowiskowym Domu Samopomocy. Powodowi umożliwiono korzystanie z dalszej terapii do czasu zwolnienia się miejsca w innej placówce. W dniu 4 kwietnia 2013 r. poinformowano powoda o zakończeniu rehabilitacji i możliwości jej kontynuowania. Powodowi zaproponowano dalszą m.in. w Domu Dziennego Pobytu wskazanym przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej na zajęciach ukierunkowanych na rozwój relacji społecznych. Powód odmówił uczestnictwa w tej formie terapii i nie składał wniosku o ponowne przyjęcie na warsztaty terapii zajęciowej prowadzone przez pozwane Stowarzyszenie. W sierpniu 2013 r. na przyjęcie oczekiwało osiemnaście osób, w tym osiem dotąd nie korzystających z nich.