Wyrok SN z dnia 6 sierpnia 2015 r., sygn. V CSK 668/14

Zgodnie art. 2 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, przepisy tej ustawy miały zastosowanie do umowy zawieranej w obrocie, spełniającej warunki uznania jej za transakcję handlową, której przedmiotem jest odpłatne dostarczenie towaru lub odpłatne świadczenie usług, jeżeli strony zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą. Zakres pojęcia umowy o świadczenie usług obejmuje umowy zlecenia, umowy o dzieło. Przy przyjęciu, że celem ustawy jest szeroka ochrona wierzyciela pojęcie umów o świadczenie usług obejmuje także umowy o czasowe korzystanie z rzeczy, np. najmu, dzierżawy, które w ścisłym znaczeniu nie są umowami o świadczenie usług. W sprawach, w których powód dochodzi należności świadczenia pieniężnego, które określa ustawa, sąd zgodnie z art. 485 § 2a k.p.c. wydaje nakaz zapłaty. Ustawa, w tym w szczególności powołany przepis, nie ograniczają należności o zapłatę wierzyciela do określonych jedynie tytułów.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Iwona Koper (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Wojciech Katner

SSN Zbigniew Kwaśniewski

Protokolant Izabella Janke

w sprawie z powództwa W. Polska Sp. z o.o. w O. przeciwko B.S.A. w T. o zapłatę, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 6 sierpnia 2015 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 22 maja 2014 r.,