Wyrok SN z dnia 13 listopada 2014 r., sygn. V CNP 8/14

Sąd drugiej instancji "rozpoznaje sprawę", a nie sam środek zaskarżenia. Sąd ten musi - niezależnie od treści zarzutów - dokonać ponownych, własnych ustaleń, a następnie poddać je ocenie pod kątem prawa materialnego. Sąd drugiej instancji ma pełną swobodę jurysdykcyjną, ograniczoną jedynie granicami zaskarżenia. W konsekwencji może, a jeżeli je dostrzeże - powinien, naprawić wszystkie naruszenia prawa materialnego, niezależnie od tego, czy zostały wytknięte w apelacji, pod warunkiem, że mieszczą się w granicach zaskarżenia.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący)

SSN Wojciech Katner

SSA Elżbieta Fijałkowska (sprawozdawca)

w sprawie ze skargi M. K. i J. K. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w C. z dnia 30 października 2013 r. w sprawie z powództwa "Produkcja Wyrobów Betonowych A." S.A. w F. przeciwko M. K. i J. K. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 listopada 2014 r.,

1. stwierdza, że wyrok Sądu Okręgowego w C. z dnia 30 października 2013 r. sygn. akt [...] jest niezgodny z prawem;

2. zasądza od powoda na rzecz pozwanych kwotę 462 zł ( czterysta sześćdziesiąt dwa ) tytułem zwrotu kosztów postępowania wywołanego wniesieniem skargi.

Uzasadnienie

Pozwem z dnia 13 października 2012 r. Produkcja Wyrobów Betonowych "A." S.A. w F. wniosła o zasądzenie solidarnie od pozwanych J. K. i M. K. kwoty 2.540,35 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. Nakazem zapłaty wydanym w dniu 14 grudnia 2012 r. w postępowaniu nakazowym Sąd Rejonowy w C. uwzględnił w całości powództwo. Po rozpoznaniu zarzutów pozwanych wyrokiem z dnia 4 lipca 2013 r. Sąd Rejonowy w C. utrzymał w mocy wymieniony nakaz zapłaty.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 19 sierpnia 2010 r. strony zawarły umowę ramową współpracy gospodarczej, której celem zgodnie z § 1 było określenie zasad współpracy stron w zakresie sprzedaży wyrobów produkowanych przez powódkę. Warunki sprzedaży wyrobów zawarte zostały w ogólnych warunkach sprzedaży, stanowiących załącznik do umowy. W umowie zastrzeżono, że osobami uprawnionymi ze strony kupującego, czyli pozwanego, do zawierania jednostkowych umów sprzedaży są pozwany M. K. oraz dwie wskazane przez niego osoby. Na zabezpieczenie wykonania umowy, w tym zapłaty ceny za sprzedane wyroby, kupujący wręczyli sprzedającemu weksel in blanco, który sprzedający w przypadku opóźnienia w zapłacie miał prawo wypełnić, zgodnie z deklaracją wekslową, sumą wekslową do kwoty całkowitego zadłużenia wynikającego z umowy wraz ze wszystkimi innymi kosztami i wydatkami, do których zapłaty zobowiązany był kupujący, z klauzulą "bez protestu", datą i miejscem wystawienia oraz terminem zapłaty według swojego uznania oraz miejscem płatności w siedzibie powódki. Powódka zobowiązała się do zawiadomienia kupującego o wypełnieniu weksla listem poleconym wysłanym na 7 dni przed terminem zapłaty weksla. Ponieważ pozwani nie regulowali płatności w terminie powódka wypełniła weksel in blanco na sumę aktualnego zadłużenia pozwanych w kwocie 5.413,36 zł. Zawarta w niej była kwota 2.247,39 zł wynikająca z faktury o numerze 1009111195 z dnia 29 września 2010 r. z terminem zapłaty w dniu 13 października 2010 r. wraz ze skapitalizowanymi odsetkami w wysokości 292,96 zł. Następnie powódka powiadomiła pozwanych o wypełnieniu weksla i wezwała ich do jego wykupu do dnia 28 października 2011 r. Pozwani nie zareagowali na to wezwanie ani nie zakwestionowali wymienionych w piśmie należności. Sąd I instancji wskazał, że powód opierał swoje roszczenie na treści weksla. Pozwani nie podnieśli żadnych zarzutów co do samego weksla ani w trakcie procesu, ani wcześniej po wezwaniu do wykupu weksla. Weksel będący podstawą żądania został wypełniony zgodnie z treścią art. 10 prawa wekslowego. W opinii Sądu, jeżeli weksel niezupełny w chwili wystawienia został uzupełniony niezgodnie z zawartym porozumieniem, nie można wobec posiadacza zasłaniać się zarzutem, że nie zastosowano się do tego porozumienia. Pozwani nie mogli powoływać się na argumenty podniesione w zarzutach dotyczące zamówienia, dowodu WZ, odebrania towaru przez nieznaną osobę trzecią oraz tego, że za faktycznie odebrany towar zapłacili, zwłaszcza że powód załączył te dowody celem zobrazowania współpracy między stronami podczas realizacji omówionej umowy. Pozwani nie wykazali, że zgłaszali wcześniej, czyli przed wezwaniem do wykupienia weksla, te zarzuty i że dążyli do wyjaśnienia sprawy z należytą starannością, która winna cechować stronę będącą podmiotem gospodarczym należycie dbającą o swoje interesy.