Wyrok SN z dnia 27 czerwca 2014 r., sygn. I CSK 497/13

1. W świetle postanowień art. 217 k.p.c. pominięcie przez sąd dowodu dopuszczalne jest jedynie w wypadku, gdy okoliczności sporne zostały dostatecznie wyjaśnione zgodnie z twierdzeniami strony zgłaszającej ten dowód albo gdy chodzi o dowody nieprzydatne lub zgłoszone wyłącznie dla zwłoki.

2. Sąd ma obowiązek wypowiedzieć się w przedmiocie każdego wniosku dowodowego zgłoszonego przez stronę, nie może też oprzeć rozstrzygnięcia na wybiórczo przeprowadzonych dowodach, nie wyjaśniając przyczyn, dla których pozostałe dowody pominął.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)

SSN Józef Frąckowiak

SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa I. B. przeciwko Bankowi [...] o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 czerwca 2014 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 22 listopada 2012 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8 marca 2012r. Sąd Okręgowy w W., zasądził od pozwanego Banku na rzecz powódki odszkodowanie w kwocie 228.510 zł z określonymi ustawowymi odsetkami, za biżuterię utraconą z bankowej skrytki.

Sąd Okręgowy ustalił, że w dniu 29 sierpnia 2005 r. powódka zawarła z pozwanym Bankiem umowę najmu skrytki sejfowej w celu zdeponowania w niej posiadanej biżuterii. W dniu 29 maja 2006 r. powódka po otwarciu sejfu w obecności pracownicy Banku stwierdziła brak znacznej części biżuterii, o czym poinformowała tę pracownicę oraz zgłosiła na Policji kradzież biżuterii. Prowadzone w tej sprawie postępowanie przygotowawcze zostało umorzone wobec nie wykrycia sprawcy.