Uchwała SN z dnia 17 lipca 2014 r., sygn. III CZP 43/14

Niewskazanie przez powoda w pozwie miejsca i adresu zamieszkania pozwanego będącego osobą fizyczną jest brakiem formalnym pozwu uniemożliwiającym nadanie mu prawidłowego biegu.

Teza urzędowa

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jacek Gudowski (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Dariusz Dończyk

SSN Hubert Wrzeszcz

Protokolant Iwona Budzik

w sprawie z powództwa K. M. przeciwko A. W. i Skarbowi Państwa - Sądowi Okręgowemu w O. o ochronę dóbr osobistych, po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym, w dniu 17 lipca 2014 r. zagadnienia prawnego

przedstawionego przez Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 30 stycznia 2014 r.

"Czy niewskazanie przez powoda w pozwie miejsca zamieszkania pozwanego, będącego osobą fizyczną - przy jednoczesnym wskazaniu miejsca jego pracy, w sposób umożliwiający doręczanie pism procesowych - stanowi brak formalny pozwu uzasadniający zarządzenie zwrotu pozwu?"

podjął uchwałę:

Niewskazanie przez powoda w pozwie miejsca i adresu zamieszkania pozwanego będącego osobą fizyczną jest brakiem formalnym pozwu uniemożliwiającym nadanie mu prawidłowego biegu.

Uzasadnienie

Powód K. M. pozwał Skarb Państwa - Sąd Okręgowy w O. oraz A. W., pracownicę tego Sądu, m.in. o zapłatę kwoty 150.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w związku z czynnościami sędziów i pracowników Sądu Okręgowego w O. Powód nie wskazał w pozwie adresu zamieszkania pozwanej A. W., w związku z czym Przewodniczący w Sądzie Okręgowym wezwał go o podanie tego adresu, w terminie siedmiu dni pod rygorem zwrotu pozwu. Powód nie wykonał tego zarządzenia, Przewodniczący zatem zwrócił pozew na podstawie art. 130 § 2 k.p.c. Rozpoznając zażalenie na to zarządzenie, Sąd Apelacyjny powziął poważne wątpliwości, które w formie zagadnienia prawnego przedstawił Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia (art. 390 § 1 k.p.c.).