Wyrok SN z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. IV CSK 257/13

Przepis art. 410 § 2 k.c. nie wymaga, dla przyjęcia kwalifikacji świadczenia jako świadczenia nienależnego, wiedzy tego, kto je spełnia co do istnienia lub braku obowiązku świadczenia.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Jan Górowski

SSN Anna Owczarek

w sprawie z powództwa T. M. przeciwko B. W. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 stycznia 2014 r., skargi kasacyjnej pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 31 grudnia 2012 r.

oddala skargę kasacyjną i zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3 600 zł (słownie: trzy tysiące sześćset złotych) tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powód dochodzi zapłaty tytułem zwrotu kwoty 190.000 zł świadczonej pozwanej na poczet wadium przed przystąpieniem do przetargu na zakup nieruchomości. Pozwana zaprzeczyła przekazaniu tej kwoty przez powoda.

W wyniku uwzględnienia sprzeciwu pozwanej od wyroku zaocznego uwzględniającego powództwo Sąd pierwszej instancji uchylił wyrok zaoczny i powództwo oddalił, wobec uznania, że powód nie wykazał wręczenia pozwanej dochodzonej kwoty. Uznał, że brak podstaw do przyjęcia aby oferowane przez powoda nagrania rozmów były wiarygodnym dowodem, ponieważ powód nie poinformował uczestników rozmowy o fakcie jej nagrywania. Sąd ten odmówił nagraniom waloru dowodu i oddalił wniosek dowodowy powoda.