Wyrok SN z dnia 15 lutego 2013 r., sygn. I CSK 313/12

Zrozumiałość wzorca dotyczy zarówno jego treści, jak i formy, natomiast jednoznaczność odnosi się wyłącznie do treści. Nie ulega wątpliwości, że wymaganie jednoznaczności ma zapobiegać sformułowaniom, które mogą prowadzić do wieloznaczności tekstu. Jest ono zatem spełnione tylko wtedy, gdy postanowienia wzorca nie budzą wątpliwości co do ich znaczenia; innymi słowy, gdy wynika z nich tylko jedna interpretacja. Punktem odniesienia jest przy tym przeciętny, typowy konsument. W doktrynie brak wprawdzie jednolitości zapatrywań co do sankcji za naruszenie zasady transparentności wzorca, jednak najbardziej przekonujące jest stanowisko, zgodnie z którym uchybienie odnośnej zasadzie umożliwia uznanie konkretnego postanowienia wzorca za niedozwolone w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jan Górowski (przewodniczący)

SSN Mirosław Bączyk

SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa Stowarzyszenia "T. L." w P. przeciwko A. Bank S.A. o uznanie postanowienia wzorca umowy za niedozwolone, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 15 lutego 2013 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego [...] z dnia 24 lutego 2012 r.,

1. uchyla zaskarżony wyrok, oddala apelację i zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 270 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego;

2. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.