Wyrok SN z dnia 19 maja 2011 r., sygn. I UK 414/10

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Teresa Flemming-Kulesza (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Małgorzata Gersdorf

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska

Sąd Najwyższy w sprawie z odwołania Marka B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Z.

o stwierdzenie odpowiedzialności za zaległości składkowe spółki z o. o.,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 19 maja 2011 r.,

skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w K.

z dnia 1 lipca 2010 r., uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w K. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

W decyzji z dnia 10 października 2006 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. stwierdził, że Marek B. jako były członek zarządu „B." (poprzednio B. i W.) spółka z o.o. z siedzibą w G. odpowiada za zaległości wyżej wymienionej spółki z tytułu nieopłaconych składek i odsetek za miesiąc grudzień 2000 r.: na ubezpieczenie społeczne, w wysokości 50 407,89 zł; na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 0,30 zł; na FPiFGŚP w wysokości 0,12 gr.

Marek B. wniósł odwołanie od powyższej decyzji.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. wyrokiem z dnia 19 czerwca 2008r., oddalił odwołanie.

Sąd pierwszej instancji ustalił na podstawie informacji z Sądu Rejonowego w G. Wydziału X Gospodarczego Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 13 grudnia 2005 r., że Marek B. w okresie od 15 maja 1999 r. do 21 stycznia 2001 r. był członkiem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością „B.". W tym samym okresie członkiem zarządu był Stefan W. W grudniu 2000 r. spółka nie opłaciła składek na ubezpieczenia społeczne pracowników. Zaległości z tego tytułu wyniosły 26 686,89 zł. ZUS podejmował czynności egzekucyjne do majątku spółki zmierzające do zaspokojenia długu (skierował tytuły do naczelnika US w G., zabezpieczył należności poprzez ustanowienie zastawu skarbowego na ruchomościach spółki tj. samochodach Polonez Caro i Lublin). Okazały się one bezskuteczne. Również egzekucja z zajęć bankowych spółki „okazała się bezskuteczna, nie udało się sprzedać samochodów”.