Wyrok SN z dnia 26 października 2011 r., sygn. I CSK 712/10

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)

SSN Iwona Koper (sprawozdawca)

SSA Marek Machnij

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Leokadii S.

przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej w P.

przy udziale Stowarzyszenia

w W.

o nakazanie,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym

w Izbie Cywilnej w dniu 26 października 2011 r.,

skargi kasacyjnej Rzecznika Praw Obywatelskich

od wyroku Sądu Okręgowego w W.

z dnia 5 listopada 2009 r., uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w W. do ponownego rozpoznania wraz z rozstrzygnięciem o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powódka Leokadia S. domagała się wydania wyroku zastępującego oświadczenie woli pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej w P. o ustanowieniu na jej rzecz odrębnej własności lokalu mieszkalnego, tj. nakazanie pozwanej złożenia oświadczenia w formie aktu notarialnego o przeniesieniu na rzecz powódki własności lokalu nr 31 położonego w budynku przy ul. K. w P. wraz z pomieszczeniami przynależnymi do tego lokalu i udziałem we współwłasności w częściach wspólnych budynku i innych urządzeń, nie służących wyłącznie do użytku właścicieli lokali oraz o przeniesieniu na jej rzecz własności odnośnej części nieruchomości gruntowej, na której jest posadowiony budynek.

Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2009 r. Sąd Rejonowy w P. oddalił powództwo.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka ubiegająca się wraz mężem o przydział mieszkania w „D.” (dalej - jako DLZW) przy ul. K. w P. została w dniu 22 kwietnia 1994 r. wpisana do rejestru osób oczekujących na przydział lokalu w tym domu. W dniu 22 maja 1995 r. powódka została przyjęta w poczet członków pozwanej Spółdzielni i otrzymała przydział lokalu nr 70 w tym domu, na zasadach spółdzielczego prawa do lokalu. W dniu 4 września 1995 r. na skutek zamiany otrzymała przydział lokalu nr 31. Zgodnie z regulaminem DLZW lokale mieszkalne w nim powinny być przydzielane członkom Spółdzielni w wieku emerytalnym lub rencistom, a w pierwszej kolejności osobom samotnym i małżeństwom bezdzietnym pozbawionym opieki, oczekującym na mieszkanie lub zamieszkującym w lokalach niedogodnie usytuowanych w budynkach bez dźwigu osobowego. W dniu 17 kwietnia 2001 r. powódka poinformowała pozwaną o zamiarze wystąpienia z żądaniem wyodrębnienia i przeniesienia na jej rzecz własności zajmowanego lokalu i wniosła o podanie kwoty jaką powinna uiścić, żeby stać się właścicielem lokalu. W dniu 5 czerwca 2001 r. wystąpiła o przeniesienie na nią własności lokalu na podstawie art. 46 i art. 12 ustawy z dnia 15 grudnia 2001 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2003 r., Nr 116, poz. 1119 ze zm. - u.s.m.). W odpowiedzi na to pozwana poinformowała ją, że Trybunał Konstytucyjny uznał art. 46 ust. 1 u.s.m. za niezgodny z Konstytucją i zwróciła się o podanie, czy wniosek powódki ma traktować jako złożony w trybie art. 12 u.s.m., wskazując na długotrwałość procesu przekształcenia w tym trybie. Powódka ponowiła wówczas prośbę o podanie kwoty, jaką powinna uiścić w razie przekształcenia prawa do zajmowanego lokalu. Uchwałą Zgromadzenia Przedstawicieli pozwanej Spółdzielni z dnia 30 maja 2003 r zmieniony został § 68 ust. 4 statutu Spółdzielni przez wyłączenie możliwości zawarcia umowy przeniesienia własności lokalu z członkiem Spółdzielni, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu w DLZW oraz w lokalu wybudowanym z udziałem środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego. W § 67 statutu postanowiono, że spółdzielcze lokatorskie prawo do takich lokali nie podlega przekształceniu na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Dokonane zmiany statutu zostały zarejestrowane w Krajowym Rejestrze Sądowym a lokatorzy DLZD zostali poinformowani o nich. Pismem z dnia 24 lipca 2003 r. powódka ponownie zwróciła się do pozwanej o zawarcie umowy przeniesienia własności zajmowanego lokalu. Spółdzielnia odmówiła wnioskowi powódki ze względu na treść § 68 statutu i art. 12 u.s.m. Kolejny raz powódka wystąpiła z takim wnioskiem w grudniu 2007 r.