Wyrok SN z dnia 15 czerwca 2010 r., sygn. II KK 319/09

Istotą penalizacji przestępstwa z art. 191 § 2 k.k. jest walka z samosądem. Nie ma zatem tu istotniejszego znaczenia, czy samosąd ten jest realizowany osobiście przez wierzyciela, czy też na jego rzecz. Podmiotem tego przestępstwa może być nie tylko sam wierzyciel, lecz także osoba trzecia stosująca przemoc lub groźbę w celu "wyegzekwowania" wierzytelności należnej osobie trzeciej "zlecającej" to zadanie. Do wypełnienia znamion tego występku wystarczy subiektywne przekonanie sprawcy, iż wierzytelność faktycznie istnieje.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący)

SSN Jerzy Grubba

SSA Roman Sądej

Protokolant Anna Janczak

przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Lucjana Nowakowskiego, w sprawie Marka B. i Dariusza J. skazanych z art. 13 § 1 k.k. z zw. z art. 282 k.k. i in. po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 15 czerwca 2010 r., kasacji, wniesionych przez obrońcę skazanych od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 29 czerwca 2009 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w P. z dnia 9 grudnia 2008 r.,

I. uchyla zaskarżony wyrok w części w jakiej utrzymuje on w mocy skazanie obu oskarżonych za czyn opisany w pkt I aktu oskarżenia, a w stosunku do Marka B. również co do rozstrzygnięcia o karze łącznej i w tym zakresie sprawę przekazuje do ponownego rozpatrzenia Sądowi Okręgowemu w W. w postępowaniu odwoławczym;