Wyrok SN z dnia 6 maja 2010 r., sygn. II UK 28/10

Zastosowanie art. 14 ust. 1a rozporządzenia Nr 1408/71, nie dotyczy pracowników przedsiębiorstwa z siedzibą w jednym Państwie Członkowskim, wysyłanych do pracy na terytorium innego Państwa Członkowskiego, w którym poza czysto wewnętrznymi działaniami zarządzającymi, to przedsiębiorstwo prowadzi całą swoją działalność. Pracownicy takiego przedsiębiorstwa podlegają zatem ustawodawstwu zabezpieczenia społecznego Państwa Członkowskiego, na którego terytorium rzeczywiście pracują.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Beata Gudowska (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Roman Kuczyński

SSN Romualda Spyt

w sprawie z wniosku Akcji J. Sp. z o.o. z siedzibą w W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w W. z udziałem zainteresowanego Zbigniewa H., Stanisława G., Marka G., Krzysztofa G., Sławomira C. o ubezpieczenie społeczne, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 6 maja 2010 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 23 września 2009 r.,

oddala skargę.

Uzasadnienie

Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 23 września 2009 r. oddalona została apelacja „Akcji J.”, spółki z o.o. od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W. z dnia 15 stycznia 2009 r., oddalającego jej odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w W., stwierdzającej, że zainteresowani Zbigniew H., Stanisław G., Marek G., Krzysztof G. i Sławomir C. nie podlegają ustawodawstwu polskiemu w zakresie ubezpieczeń społecznych w czasie ich pracy we Francji.

Wskazując jako podstawę rozstrzygnięcia przepisy Rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego w stosunku do pracowników najemnych, osób prowadzących działal­ność na własny rachunek oraz ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.Urz. WE z 5 lipca 1971 r., L 149, s. 2 ze zm.), Sąd zaznaczył, że stosownie do art. 13 ust. 2a Rozporządzenia, pracownik najemny zatrudniony na terytorium jednego Państwa Członkowskiego podlega ustawodawstwu tego Państwa, nawet jeżeli zamieszkuje w innym Państwie, lub gdy przedsiębiorca lub pracodawca, który go zatrudnia ma zarejestrowaną siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności na terytorium innego Państwa. Zachowanie ubezpieczenia w Państwie miejsca zamieszkania powiązał więc z ustaleniem, czy zainteresowani zostali delegowani w celu wykonywania pracy na terytorium innego Państwa w rozumieniu art. 14 ust. 1 lit. a Rozporządzenia. Uwzględniając interpretację tego przepisu w Decyzji Komisji Administracyjnej WE ds. zabezpieczenia socjalnego pracowników migrujących z dnia 13 grudnia 2000 r. nr 181 w sprawie oddelegowania pracowników (Dz.Urz. WE z 14 grudnia 2001 r., L 329, s. 73), wytworzonym przez Komisję Administracyjną „Praktycznym przewodniku dotyczącym oddelegowania pracowników w Państwach Członkowskich Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Szwajcarii" oraz w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, zaznaczył, że pracownik nadal podlega dotychczasowemu ustawodawstwu na podstawie art. 14 ust. 1a rozporządzenia, jeżeli łącznie spełnione są przesłanki: okres oddelegowania nie przekracza 12 miesięcy, pracownik nie został wysłany w zastępstwie innego pracownika, utrzymany jest stosunek zależności wobec przedsiębiorstwa wysyłającego podczas trwania całego okresu oddelegowania, praca jest wykonywana na rzecz i w interesie przedsiębiorstwa oddelegowującego. Podkreślił też, że istotnym warunkiem zawartym w decyzji nr 181, wynikającym z wytycznych Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, jest wymaganie, aby przedsiębiorstwo wysyłające prowadziło znaczącą część działalności na obszarze państwa wysyłającego (działalność gospodarczą „godną odnotowania”).