Wyrok SN z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. I PK 33/10

Jeżeli roszczenie o odprawę emerytalną uregulowaną w układzie zbiorowym pracy okaże się nieuzasadnione, sąd obowiązany jest ocenić to żądanie na podstawie przepisów powszechnie obowiązujących.

Przewodniczący SSN Romualda Spyt, Sędziowie SN: Bogusław Cudowski, Zbigniew Hajn (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 czerwca 2010 r. sprawy z powództwa Stanisława W. przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej P. w O. o odprawę emerytalną, na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie z dnia 9 października 2009 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego Sądowi Okręgowemu w Olsztynie.

Uzasadnienie

Powód Stanisław W. żądał zasądzenia od pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej „P." w O. na jego rzecz 21.363 zł tytułem odprawy emerytalnej z ustawowymi odsetkami od 1 października 2008 r. do dnia zapłaty. Pozwana Spółdzielnia żądała oddalenia powództwa oraz zasądzenia kosztów procesu od powoda.

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Olsztynie wyrokiem z dnia 5 czerwca 2009 r. oddalił powództwo i orzekł co do kosztów procesu. Sąd ten ustalił, że powód zatrudniony był w pozwanym zakładzie pracy od 2 lipca 2007 r. na stanowisku zastępcy kierownika, ostatnio na podstawie umowy na czas określony do 30 września 2008 r. Umowa ta rozwiązała się z upływem czasu na jaki została zawarta. Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w O. przyznał powodowi prawo do emerytury od 5 października 2008 r., gdyż z tym dniem powód osiągnął wiek emerytalny i spełniał przesłanki do przyznania mu prawa do tego świadczenia. Powód żądał odprawy emerytalnej na podstawie art. 14 zakładowego układu zbiorowego pracy (dalej jako „z.u.z.p."), który w stosunku do powszechnie obowiązującego unormowania odprawy w art. 92 § 1 k.p. przewiduje wyższą wysokość odprawy emerytalnej. Zgodnie z tym przepisem „pracownikowi przechodzącemu na emeryturę przysługuje odprawa pieniężna w wysokości 500% zasadniczego wynagrodzenia". Sąd Rejonowy, odwołując się do wykładni językowej ustalił, że na mocy tego postanowienia układu odprawa emerytalna przysługuje „pracownikowi". Tymczasem, powód w momencie uzyskania prawa do emerytury pracownikiem już nie był. Co więcej, stosunek pracy nie uległ rozwiązaniu w związku z przejściem powoda na emeryturę. Nie może bowiem być mowy o rozwiązaniu stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę, gdy pracownik nie spełnia ustawowych przesłanek do uzyskania świadczenia.