Wyrok SN z dnia 23 lipca 2009 r., sygn. II PK 26/09

Równoważny czas wolny należy się pracownikowi tylko wówczas, gdy sąd pracy orzeka o nim zanim upłynie okres rozliczeniowy. Po upływie okresu rozliczeniowego właściwą rekompensatą dla pracownika za naruszenie jego prawa do odpoczynku  jest odszkodowanie (jeśli pracownik poniósł szkodę majątkową) lub zadośćuczynienie (za rozstrój zdrowia wywołany pracą bez wypoczynku ponad siły fizyczne i psychiczne pracownika) albo inne instrumenty ochrony dóbr osobistych przewidziane w art. 24 k.c. (praca bez nieprzerwanego odpoczynku dobowego i tygodniowego jest oczywistym zagrożeniem dla dobra osobistego pracownika w postaci zdrowia).

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Józef Iwulski (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski SSN Katarzyna Gonera (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Anny A. przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej Akademickiemu Centrum Klinicznemu Szpitalowi Akademii Medycznej w G. o udzielenie czasu wolnego z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 23 lipca 2009 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. z siedzibą w G. z dnia 30 września 2008 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu - Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. z siedzibą w G. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w G. - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 2 lipca 2008 r., oddalił powództwo Anny A. przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej Akademickiemu Centrum Klinicznemu Szpitalowi Akademii Medycznej w G. o udzielenie czasu wolnego od pracy w wymiarze 1.359,97 godzin z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Powództwo dotyczyło dyżurów medycznych pełnionych przez powódkę w okresie od 1 listopada 2004 r. do 31 października 2007 r.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka jako lekarz jest zatrudniona w pozwanym zakładzie opieki zdrowotnej od 1 listopada 1993 r. na stanowisku starszego asystenta. W spornym okresie - od 1 listopada 2004 r. do 31 października 2007 r. - była zobowiązana do pełnienia dyżurów medycznych. Pozwany, zgodnie z ówcześnie obowiązującym art. 32j ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 91, poz. 408 ze zm.), nie wliczył czasu pełnienia dyżurów przez powódkę do czasu pracy. Wypłacił powódce wynagrodzenie za godziny dyżuru medycznego, lecz nie udzielił jej równoważnego czasu wolnego od pracy.