Wyrok SN z dnia 3 września 2009 r., sygn. V KK 141/09

Brak zgody państwa, wydającego na pociągnięcie oskarżonego do odpowiedzialności karnej, stanowi przeszkodę w ściganiu i jest tym samym "inną okolicznością wyłączającą ściganie" w rozumieniu art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k., którą stosownie do treści art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. kwalifikować należy jako tzw. bezwzględną przyczynę odwoławczą.

Brak zgody państwa, wydającego na pociągnięcie oskarżonego do odpowiedzialności karnej, stanowi przeszkodę w ściganiu i jest tym samym "inną okolicznością wyłączającą ściganie" w rozumieniu art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k., którą stosownie do treści art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. kwalifikować należy jako tzw. bezwzględną przyczynę odwoławczą. Pogląd taki, sformułowany w piśmiennictwie (por. P. Hofmański, E. Sadzik, K. Zgryzek: Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2004, t. III, s. 404; J. Gajewski, L. Paprzycki, M. Płachta: Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2003, s. 575; T. Grzegorczyk: Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2005, s. 115), zyskał akceptację również w judykaturze (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 sierpnia 2006 r., V KK 193/06, LEX nr 196965 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 2008 r., IV KK 179/08, LEX nr 438417), zaś Sąd Najwyższy w składzie orzekającym w niniejszej sprawie nie znajduje żadnych merytorycznych racji aby od tak ukształtowanego stanowiska odstępować.