Postanowienie SN z dnia 17 stycznia 2012 r., sygn. IV KK 354/11

Bezwzględna przyczyna odwoławcza w postaci udziału osoby nieuprawnionej w wydaniu orzeczenia (art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k.) wystąpi wówczas, gdy osoba ta nie ma w ogóle uprawnień do orzekania w jakimkolwiek sądzie (nie jest sędzią), bądź też nie ma ich do orzekania w danym sądzie.

Z wykładni językowej przepisu art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k. wprost wynika, że niezbędnym elementem składowym tej przesłanki jest „prawomocne”, kończące postępowanie, orzeczenie.

Naruszające art. 430 § 1 k.p.k. skierowanie do rozpoznania środka odwoławczego pochodzącego od oskarżyciela posiłkowego, działającego na podstawie art. 54 § 1 k.p.k., w wyniku błędnego uznania go przez sąd I instancji za pokrzywdzonego w sprawie z oskarżenia publicznego (co nawet in concreto nie zaistniało, bo oskarżyciel posiłkowy był w pełni uprawniony do działania w tym charakterze) nie oznacza, przy braku innych środków odwoławczych, że postępowanie odwoławcze toczy się mimo braku skargi uprawnionego oskarżyciela. Nie dochodzi tym samym do uchybienia przepisowi art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. i do okoliczności wyłączającej postępowanie, wskazanej w przepisie art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k.