Postanowienie SN z dnia 5 maja 2006 r. sygn. V KK 385/05

Naruszające art. 430 § 1 k.p.k. skierowanie do rozpoznania środka odwoławczego pochodzącego od oskarżyciela posiłkowego, działającego na podstawie art. 54 § 1 k.p.k., w wyniku błędnego uznania go przez sąd pierwszej instancji za pokrzywdzonego w sprawie z oskarżenia publicznego, nie oznacza, przy braku innych środków odwoławczych, że postępowa-nie odwoławcze toczy się mimo braku skargi uprawnionego oskarżyciela. Nie dochodzi tym samym do uchybienia przepisowi art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. i do zaistnienia okoliczności wyłączającej postępowanie, wskazanej w przepisie art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k.

Przewodniczący: sędzia SN H. Gradzik (sprawozdawca)

Sędziowie SN: J. Grubba, J. Szewczyk.

Prokurator Prokuratury Krajowej: B. Mik.

Sąd Najwyższy w sprawie Tadeusza J., oskarżonego z art. 90 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 5 maja 2006 r., kasacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 25 maja 2005 r., zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 26 listopada 2004 r.,

oddalił kasację (...).

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w S. oskarżył Tadeusza J. o to, że:

1. w marcu 1999 r. w S., będąc zobowiązanym prawomocną decyzją Urzędu Wojewódzkiego w S. z dnia 14 sierpnia 1998 r. wydaną na podstawie art. 48 Prawa budowlanego, do rozbiórki samowolnie wzniesionego muru oporowego wzdłuż granic działki nr 211 oraz do doprowadzenia działki do stanu pierwotnego poprzez usunięcie nawiezionego piasku, wykonał roboty budowlane w ten sposób, że na działce nr 211 wybudował magazyn materiałów budowlanych oraz część socjalną dla rozbudowywanej piekarni na działce nr 212 - tj. o czyn z art. 90 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane;