Wyrok SN z dnia 11 marca 2009 r., sygn. II KK 290/08

Treść art. 89 § 2 k.k. pozwala (…) na taką interpretację, że przewidziana w nim możliwość orzeczenia grzywny określonej w art. 71 § 1 k.k., wiąże się wyłącznie z warunkowym zawieszeniem wykonania kary łącznej pozbawienia wolności (lub ograniczenia wolności) i jest niezależna od możliwych podstaw orzekania grzywien za poszczególne przestępstwa, wówczas gdy żadnej nie orzeczono.

Z uzasadnienia:

„Wyrokiem Sądu Rejonowego w P. z dnia 19 października 2007 r. R. K., D. K., A. G. oraz T. K. zostali uznani za winnych popełnienia czynu wyczerpującego znamiona art. 223 k.k. i na jego podstawie wymierzono im kary po roku pozbawienia wolności. Wykonanie kar pozbawienia wolności wobec R. K., D. K. i A. G. zostało warunkowo zawieszone, a tym trzem oskarżonym wymierzono, na podstawie art. 71 § 1 k.k., kary grzywny w wysokości 200 stawek dziennych, po 20 zł każda.

T. K., poza powyższym, został uznany za winnego także występku z art. 292 § 1 k.k., za który wymierzono mu karę 2 miesięcy pozbawienia wolności, a nadto występku z art. 62 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, za który wymierzono mu karę miesiąca pozbawienia wolności. Na podstawie art. 85 i 86 § 1 k.k. orzeczono wobec tego oskarżonego karę łączną w wysokości roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.