Wyrok SN z dnia 4 marca 2008 r., sygn. III KK 441/07

Zdaniem Sądu Najwyższego o tym, że oskarżony swoje przestępcze zachowanie wobec żony A. W., rozpoczęte 21 listopada 1989 r. zakończył we wrześniu 1992 r. nie sposób zasadnie twierdzić, iż przez tak długi czas, tj. do września 1994 r. M. W. trwał w swoim zamiarze, skrzętnie go skrywając, znęcania się nad członkami rodziny, bo przecież w tym czasie prowadził po prostu normalne życie rodzinne. W jaki inny sposób można było zakończyć przez oskarżonego wypełnianie znamion przestępstwa określonego w art.207 § 1 k.k. jak tylko przez zaprzestanie wyrządzania członkom jego rodziny różnego rodzaju krzywd i prowadzenie, społecznie akceptowanego życia rodzinnego. Dopiero po upływie blisko dwóch lat w rodzinie W. zaczęło dochodzić do awantur wynikłych na tle nieporozumień finansowych a później do eskalacji nagannych zachowań oskarżonego, związanych z jego alkoholizmem.