Wyrok SN z dnia 4 grudnia 2008 r., sygn. II PK 139/08

Przepisy art. 2-6 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844 ze zm.) stosuje się przy rozwiązywaniu umów o pracę na czas określony w ramach zwolnień grupowych. W razie naruszenia tych przepisów pracownikowi przysługuje roszczenie o odszkodowanie na podstawie art. 50 § 3 k.p.

Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar, Sędziowie SN: Romualda Spyt (sprawozdawca), Jolanta Strusińska-Żukowska.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 grudnia 2008 r. sprawy z powództwa Marcina K. przeciwko R. Spółce z o.o. w W. o odprawę i odszkodowanie, na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 18 grudnia 2007 r. [...]

1) uchylił zaskarżony wyrok w pkt. I, II, III i V i oddalił apelację, zasądzając od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym,

2) zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 930 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu wyrokiem z dnia 18 września 2007 r. zasądził od pozwanej R. Spółki z o.o. w W. na rzecz powoda Marcina K. kwotę 15.926,56 zł tytułem odprawy i odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę z naruszeniem przepisów, z ustawowymi odsetkami od kwoty 11.994,68 zł od dnia 14 listopada 2006 r. do dnia zapłaty i od kwoty 3.981,56 zł od dnia 29 października 2006 r. do dnia zapłaty, umorzył postępowanie w zakresie cofniętego powództwa i orzekł o kosztach procesu.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych. Powód był zatrudniony u pozwanej na podstawie umowy o pracę na czas określony (na okres 5 lat), zawierającej klauzulę o możliwości jej wypowiedzenia, na stanowisku programisty aplikacji dla platformy UMTS. W dniu 10 października 2006 r. pozwana wypowiedziała powodowi umowę o pracę, podobnie jak innym pracownikom, z powodu okoliczności leżących po stronie pracodawcy. Wypowiedzenie otrzymało ponad 10% załogi. Sąd Rejonowy uznał, że w tych okolicznościach faktycznych wypowiedzenie umowy o pracę na czas określony podlega z mocy art. 5 k.p. przepisom ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844 ze zm., zwanej dalej ustawą o zwolnieniach grupowych albo ustawą), stanowiącej lex specialis w stosunku do przepisów Kodeksu pracy. Zdaniem Sądu Rejonowego przepisy tej ustawy mają zastosowanie do umów terminowych, co między innymi wynika z treści art. 5 ust. 7 ustawy. Wskazuje na to także art. 11 ustawy, zawierający wyraźne wyłączenie z jej zakresu pracowników zatrudnionych na podstawie mianowania, co prowadzi do wniosku, że brak takiego wyraźnego wskazania co do pracowników zatrudnionych na podstawie umów terminowych oznacza wolę ustawodawcy objęcia ich przepisami ustawy. Zatem rozwiązanie takiej umowy podlega trybowi wskazanemu w art. 2 - 6 ustawy o zwolnieniach grupowych, a jego niedochowanie, co miało miejsce w przypadku powoda, rodzi odpowiedzialność odszkodowawczą pracodawcy na podstawie art. 50 § 3 k.p. w wysokości określonej w § 4 tego artykułu, a więc w niniejszej sprawie w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia za pracę. W konsekwencji przyjętego stanowiska powodowi przysługiwała też jednomiesięczna odprawa przewidziana w art. 8 ustawy.