Wyrok SN z dnia 8 lutego 2007 r. sygn. III KK 478/06

1. Nie można zasadnie uznać, że ratio legis w/w (art. 42 § 1) przepisów nakazuje przyjęcie takiej wykładni, zgodnie z którą sąd zobowiązany jest orzec zakaz wymieniony w art. 42 § 2 k.k., tylko w przypadku, gdy sprawcą jest osoba prowadząca pojazd mechaniczny. Ratio legis omawianych przepisów nie jest bowiem tylko pozbawienie sprawcy możliwości prowadzenia pojazdu, który prowadził np. w stanie nietrzeźwym, ale ogólnie eliminacja z ruchu osób nietrzeźwych, niezależnie od tego, jakiego przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji osoby te się dopuściły.

2. Zakres nowelizacji przepisów art. 335 i 343 k.p.k. dokonany ustawą nowelizacyjną z dnia 10 stycznia 2003 roku nie pozostawia żadnych wątpliwości, co do tego, że oba ostatnie paragrafy zawierają normy prawa materialnego. Stwierdzają one bowiem nie tylko, że w razie uwzględnienia wniosku o którym mowa w art. 335 k.p.k. sąd może zastosować określone instytucje kodeksu karnego, ale także wskazuje (§ 2 ) na jakich zasadach w szerszym zakresie niż to wynika z tego kodeksu w trybie skazania określonym w art. 335 k.p.k. można zastosować np. nadzwyczajne złagodzenie kary, albo ograniczyć skazanie tylko do orzeczenia środka karnego