Wyrok SN z dnia 4 września 2007 r., sygn. I PK 96/07

Niepełne wykorzystanie przez pracowników ośrodka wczasowo-wypoczynkowego wydzierżawionego przez pracodawcę innej osobie nie oznacza, że traci on charakter środka trwałego służącego działalności socjalnej w rozumie­niu art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (jednolity tekst: Dz.U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.).

Przewodniczący SSN Katarzyna Gonera, Sędziowie SN: Józef Iwulski, Herbert Szurgacz (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 września 2007 r. sprawy z powództwa Międzyzakładowej Organizacji Związkowej NSZZ „Soli-darność” Zakładów Odzieżowych „B.” SA i spółek zależnych w B. przeciwko Zakła-dom Odzieżowym „B.” SA w B. o zapłatę, na skutek skargi kasacyjnej strony powo­dowej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ka­towicach z dnia 20 lipca 2006 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2005 r. Sąd Rejonowy w Bytomiu oddalił powódz­two MOZ NSZZ „Solidarność” Zakładów Odzieżowych B. SA i spółek zależnych przeciwko Zakładom Odzieżowym Bytom SA w B. o zobowiązanie pozwanego do wpłacenia na konto Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych kwoty 600 tys. zł z tytułu sprzedaży Ośrodka Wczasowego „I.” w R.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 26 maja 1992 r., pozwana zawarła ze Zdzi-sławem M. umowę dzierżawy Ośrodka Wczasowego „I.” w R. Z paragrafu 2 umowy wynikał obowiązek wydzierżawiającego do użytkowania przedmiotu dzierżawy zgod­nie z jego przeznaczeniem, w szczególności do świadczenia usług wczasowo-wypoczynkowych, hotelowo-gastronomicznych, turystycznych, a także dla prowadzenia działalności handlowej, wynajmu pomieszczeń na cele produkcyjno-handlowo-usługowe, usług transportowych. Dzierżawca zobowiązany był do płacenia wydzierżawiającemu czynszu dzierżawy w miesięcznych ratach w wysokości corocznie ustalo­nej pomiędzy stronami, a także (§ 5 umowy) do zarezerwowania co roku załodze Spółki określonej ilości miejsc wczasowych po cenach uwzględniających jedynie koszty własne dzierżawy, bez zysku. Nadto dzierżawca zobowiązany był do zaspo­kajania innych potrzeb wydzierżawiającego w pierwszej kolejności w zakresie wycie­czek, usług hotelowo-żywieniowych, w terminie i na warunkach wzajemnie uzgodnio­nych. Z kolei w paragrafie 4 dzierżawca zobowiązał się do prowadzenia działalności i eksploatacji obiektu na dotychczasowym poziomie, a w szczególności do prowadze­nia działalności wczasowej, utrzymania obiektu w stałej sprawności technicznej, wy­konywania remontów, modernizacji i wymiany zniszczonego wyposażenia.