Wyrok SN z dnia 29 czerwca 2006 r. sygn. V KK 163/06

Nie można więc utożsamiać pojęcia „przedmioty stanowiące przedmiot przestępstwa skarbowego” z pojęciem „narzędzie lub inny przedmiot stanowiący mienie ruchome, które służyło lub było przeznaczone do popełnienia przestępstwa skarbowego” (art. 29 pkt 2 k.k.s.).

Z uzasadnienia

Kasacja Rzecznika Praw Obywatelskich zasługuje na uwzględnienie. Nie można bowiem odmówić słuszności zaprezentowanej w uzasadnieniu kasacji wykładni przepisów Kodeksu karnego skarbowego i konkluzji, że wprawdzie przepis art. 31 § 1 k.k.s. (w brzmieniu obowiązującym w dacie orzekania) przewidywał przepadek przedmiotów stanowiących przedmiot przestępstwa skarbowego (w rozumieniu art. 29 pkt 1 k.k.s.) chociażby nie były własnością sprawcy, ale nie przewidywał przepadku przedmiotów wymienionych w pkt 2 art. 29 k.k.s., a więc narzędzi służących do popełnienia przestępstwa skarbowego przez sprawcę nie będącego ich właścicielem.