Wyrok SN z dnia 10 stycznia 2006 r. sygn. I PK 97/05

1. Ocena ważności postanowienia umowy o pracę wprowadzającego dłuższy okres jej wypowiedzenia dla pracownika (art. 18 § 2 k.p.) musi być odniesiona do konkretnych okoliczności sprawy, a w szczególności całokształtu regulacji umownych, w sposób zobiektywizowany uwzględniający warunki z chwili zawarcia umowy oraz "bilans korzyści i strat" dla pracownika.

2. Przesunięcie okresu zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy (art. 101² k.p.) wskutek wydłużenia okresu wypowiedzenia nie jest niekorzystne dla pracownika, jeżeli w okresie wypowiedzenia pracownik zgodnie z umową został zwolniony z obowiązku świadczenia pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

3. Odszkodowanie określone w art. 101² § 3 k.p. może być w umowie ustalone w konkretnej kwocie pieniężnej.

4. Pracodawca, który zgodnie z postanowieniami umowy o zakazie konkurencji odstępuje od niej w czasie trwania zakazu ze względu na jego naruszenie, może żądać zwrotu wypłaconego pracownikowi odszkodowania (art. 494 k.c. w związku z art. 300 k.p.).

Przewodniczący SSN Józef Iwulski (sprawozdawca), Sędziowie: SN Barbara Wagner, SA Zbigniew Korzeniowski. Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2006 r. sprawy z powództwa „H.P.” Spółki z o.o. w D.G. przeciwko Maciejowi K. o odszkodowanie, na skutek kasacji pozwanego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 29 października 2004 r. [...]

oddalił kasację i zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 2.025 zł (dwa tysiące dwadzieścia pięć) tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 11 lutego 2004 r. [...] Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach-Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku zasądził na rzecz ”H.” Spółki z o.o. w D.G. od pozwanego Macieja K. kwotę 95.593,68 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 8 sierpnia 2003 r. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd ten wskazał, że bezspornie strony łączył stosunek pracy oraz zakaz podejmowania przez pozwanego działalności konkurencyjnej. Odnosząc się do spornej kwestii daty rozwiązania stosunku pracy, Sąd pierwszej instancji stwierdził, że brak jest podstaw do przyjęcia stanowiska pozwanego, iż postanowienia umowy przewidujące sześciomiesięczny okres wypowiedzenia są dla niego mniej korzystne. Sąd Okręgowy stwierdził, że po dokonaniu globalnej oceny korzystności regulacji umownych w odniesieniu do aktualnych warunków na rynku pracy, pozwany posiadał gwarancję zatrudnienia przez sześć miesięcy, przy jednoczesnym wysokim wynagrodzeniu. Stąd też Sąd nie znalazł podstaw dla stwierdzenia nieważności tej regulacji (art. 18 k.p.).