Wyrok SN z dnia 2 lutego 2006 r. sygn. I PK 140/05

Stosunek pracy nauczyciela wygasa z mocy prawa w razie prawomoc­nego skazania za przestępstwo popełnione umyślnie (art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela, jednolity tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112 ze zm.), choćby stwierdzenie tego przez dyrektora szkoły (art. 26 ust. 2 Karty Nauczyciela) nastąpiło z opóźnieniem.

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza

Sedziowie SN: Krystyna Bednarczyk, Józef Iwulski (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 lutego 2006 r. sprawy z powództwa Romany J. przeciwko Zespołowi Szkół w L.G. o przy­wrócenie do pracy i ustalenie, na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie z dnia 23 lu­tego 2005 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 grudnia 2004 r. [...] Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Myszkowie oddalił powództwo Romany J. o przywrócenie do pracy w pozwanym Zespole Szkół w L.G. oraz o ustalenie, że z dniem 20 grudnia 2003 r. doszło pomiędzy stronami do nawiązania nowego stosunku pracy. Sąd Rejonowy ustalił, że powódka była nauczy­cielem mianowanym, zatrudnionym w Szkole Podstawowej w L.G. Z dniem 1 września 2001 r. powierzono jej na okres pięciu lat stanowisko dyrektora tej szkoły. Po utworzeniu Zespołu Szkół, w skład którego weszła między innymi Szkoła Podsta­wowa w L.G., powódka z dniem 31 sierpnia 2003 r. została odwołana z funkcji dyrek­tora, pozostając w zatrudnieniu w Zespole Szkół na stanowisku nauczyciela. W okre­sie od 14 sierpnia 2003 r. do 22 września 2003 r. powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim. Następnie do 25 czerwca 2004 r. korzystała z urlopu dla poratowania zdrowia. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Myszkowie z dnia 18 września 2003 r. po­wódka została uznana winną tego, że w okresie od 1 września 2001 r. do marca 2003 r. w L.G., wykonując czynności i będąc odpowiedzialną za sprawy z zakresu prawa pracy jako dyrektor Szkoły Podstawowej, odmówiła ponownego przyjęcia do pracy Alicji Ł., o którym to przywróceniu do pracy orzekł Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 2 lutego 2002 r. Sąd Rejonowy skazał powódkę za ten czyn na karę grzywny. W dniu 19 grudnia 2003 r. Sąd Okręgowy utrzymał w mocy powyższy wyrok. W styczniu 2004 r. dyrektor Zespołu Szkół zwróciła się do Sądu Okręgowego w Częstochowie o nadesłanie informacji, czy wyrok w sprawie przeciwko powódce jest prawomocny. W dniu 27 stycznia 2004 r. otrzymała odpowiedź potwierdzającą tę okoliczność, jednakże nie dysponowała odpisem prawomocnego wyroku. W dniu 24 lutego 2004 r. powódka wystąpiła o przedłużenie urlopu dla poratowania zdrowia, na co dyrektor wyraziła zgodę. Jednocześnie dyrektor zwróciła się do Krajowego Rejestru Karnego z zapytaniem o karalność powódki. Z nadesłanej odpowiedzi wynikało, że powódka jest osobą niekaraną. W związku z tym dyrektor ponownie zwróciła się do Sądu o potwierdzenie informacji dotyczącej prawomocności wyroku skazującego powódkę, a po otrzymaniu tej informacji ponownie wystąpiła do Krajowego Rejestru Karnego. W dniu 24 marca 2004 r. dyrektor strony pozwanej uzyskała dane o karalności powódki i w dniu 11 maja 2004 r. w oparciu o art. 26 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 26 ust. 2 Karty Nauczyciela stwierdziła wygaśnięcie z dniem 1 czerwca 2004 r. stosunku pracy powódki wobec prawomocnego skazania za przestępstwo popełnione umyślnie.