Wyrok SN z dnia 11 stycznia 2005 r., sygn. I UK 136/04

Emerytura pobrana przez pracownika kontynuującego zatrudnienie, jeżeli została przyznana i wypłacona pod rządem art. 103 ust. 2a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), a decyzja przyznająca świadczenie nie zawierała pouczenia o treści tego przepisu, nie jest świadczeniem nienależnym w rozumieniu art. 138 ust. 2 pkt 1 tej ustawy.

Przewodniczący SSN Herbert Szurgacz,

Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk (sprawozdawca), Barbara Wagner.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2005 r. sprawy z wniosku Henryka M. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w T.G. o zwrot nienależnie pobranego świadczenia, na skutek kasacji orga­nu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 26 listopada 2003 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 30 stycznia 2002 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w T.G. ustalił, że wnioskodawca Henryk M. pobrał nienależne świadczenie w okresie od 27 sierpnia 2000 r. do 28 lutego 2002 r. Kolejną decyzją z dnia 1 marca 2002 r. organ rentowy zobowiązał wnioskodawcę do zwrotu nienależnie pobranej emerytury w kwocie 39.491 zł oraz odsetek.