Postanowienie SN z dnia 5 marca 2003 r. sygn. III KKN 195/01

Dla wypełnienia znamion przestępstwa stosowania przemocy lub groźby bezprawnej w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności (jak ujmuje to przepis art. 191 § 2 k.k.) wystarczy subiektywne przekonanie sprawcy, że wierzytelność faktycznie istnieje, a osoba, wobec której stosuje wymienione w art. 191 § 1 k.k. środki, choćby pośrednio, jest tą osobą, która ma zdol-ność (możliwość, obowiązek itp.) spełnienia świadczenia, tzn. wydania rzeczy, zwrotu pieniędzy, zapłaty odsetek itp.

Przewodniczący: sędzia SN F. Tarnowski.

Sędziowie SN: M. Sokołowski, E. Strużyna (sprawozdawca).

Prokurator Prokuratury Krajowej: A. Herzog.

Sąd Najwyższy w sprawie Sebastiana D., skazanego za popełnienie przestępstw określonych w art. 191 § 2 w zb. z art. 158 § 1 i art. 193 k.k. i innych, po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 5 marca 2003 r., kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 9 stycznia 2001 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w B. z dnia 30 czerwca 2000 r.

oddalił kasację, a kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążył skazanego Sebastiana D.