Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok SN z dnia 9 lutego 2006 r. sygn. III KK 164/05

1. Dla ustalenia zakresu zaskarżenia miarodajne jest to, które części orzeczenia (a zwłaszcza które rozstrzygnięcia zawarte w orzeczeniu) zostały zaskarżone. Decydujące znaczenie w tym zakresie, szczególnie co do przedmiotowych granic zaskarżenia, odgrywają podniesione w środku odwoławczym zarzuty, to bowiem one, poprzez wskazanie, w czym skarżący upatruje rażącego naruszenia prawa, określają te części składowe zaskarżonego orzeczenia, które w jego ocenie dotknięte są wadą. Jeżeli więc, w wypadku skazania oskarżonego za szereg przestępstw, zarzuty sformułowane zostały jedynie pod adresem niektórych z przypisanych mu czynów, a inne nie były w najmniejszym stopniu kwestionowane, to nie można mówić, że orzeczenie takie zaskarżone zostało w całości.

2. Karalne „użycie” sfałszowanego dokumentu wymaga przedłożenia go innej osobie lub organowi dla dostarczenia dowodu określonego uprawnienia.

3. Skoro oskarżony wsiadł do samochodu, uruchomił silnik i ruszył, to jego zachowanie, w kontekście świadomości posiadania fałszywego prawa jazdy, a więc dokumentu, który obok dowodu rejestracyjnego pojazdu i dokumentu potwierdzającego opłacenie obowiązkowego ubezpieczenia OC jest dokumentem zawsze okazywanym w wypadku kontroli drogowej, a jednocześnie istniejącego po jego stronie zamiaru ukrycia swoich prawdziwych danych personalnych, być musiało uznane za działanie bezpośrednio zmierzające ku dokonaniu, tj. posłużeniu się sfałszowanym dokumentem, które nie nastąpiło wyłącznie z powodu zatrzymania.

4. Wobec faktu, iż Kodeks karny nie zawiera własnych definicji podmiotów wymienionych w art. 245 k.k., prawidłowe ustalenie zakresu znaczeniowego tych pojęć musi nastąpić na podstawie najbliższego systemowo aktu prawnego, jakim jest Kodeks postępowania karnego. Jeżeli tak, to uwzględniając zasadę spójności systemu prawa i zasadę racjonalności ustawodawcy, interpretacja wszystkich zawartych w art. 245 k.k. podmiotów winna być dokonana w taki sam sposób, a więc definiowana w sposób stricte procesowy zgodnie z ich znaczeniem określonym w ustawie procesowej bądź z niej wynikającym.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00