Wyrok SN z dnia 9 grudnia 2003 r. sygn. I PK 118/03

Rozwiązanie za wypowiedzeniem na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980 ze zm.) stosunku pracy z członkiem rady nadzorczej spółdzielni wymaga zgody tej rady (art. 45 § 6 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze, jednolity tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848 ze zm.).

Przewodniczący SSN Katarzyna Gonera (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk, Herbert Szurgacz.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2003 r. sprawy z powództwa Heleny N. przeciwko Spółdzielni Transportu Wiejskiego w W. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 12 listopada 2002 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Chełmie wyrokiem z 15 maja 2002 r. [...] oddalił powództwo Heleny N. przeciwko Spółdzielni Transportu Wiejskiego w W. o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka była zatrudniona w pozwanej Spółdzielni od 2 września 1976 r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. W ostatnim okresie zatrudnienia była członkiem Rady Nadzorczej pozwanej oraz od 1997 r. członkiem związku zawodowego działającego u pracodawcy. W dniu 11 lutego 2002 r. strona pozwana zawiadomiła zakładową organizację związkową reprezentującą powódkę o tym, że działając w trybie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm., powoływanej w dalszym ciągu jako ustawa o zwolnieniach grupowych), zamierza wypowiedzieć powódce umowę o pracę z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Związek zawodowy nie odpowiedział na pismo pozwanej zawiadamiające o zamiarze zwolnienia powódki. Sąd Rejonowy przyjął, że związek zawodowy znał trudną sytuację ekonomiczną pozwanej, jednak nie godził się na zwolnienia grupowe. Z ustaleń Sądu wynika, że przed zwolnieniem powódki pozwana zatrudniała szesnastu pracowników, spośród których sześciu było członkami Rady Nadzorczej. W dniu 27 lutego 2002 r. pozwana wypowiedziała powódce umowę o pracę, wskazując jako przyczynę trudną sytuację ekonomiczną oraz zmniejszenie zatrudnienia. Stosunek pracy powódki ustał 31 maja 2002 r. Do decyzji o likwidacji etatu powódki doprowadził największy spadek zapotrzebowania na pracę na stanowisku, które zajmowała. Według ustaleń Sądu, nikt z pracowników pozwanej zajmujących stanowiska, na których mogłaby ewentualnie pracować powódka, nie znajduje się w wyraźnie lepszej sytuacji materialnej czy rodzinnej.