Postanowienie SN z dnia 21 sierpnia 2003 r. sygn. III CKN 392/01

Obowiązek rozpoznania sprawy w granicach apelacji (art. 378 § 1 zdanie pierwsze k.p.c.) oznacza zakaz wykraczania przez sąd drugiej instancji poza te granice oraz nakaz rozważenia wszystkich podniesionych w apelacji zarzutów i wniosków.

Sędzia SN Jacek Gudowski (przewodniczący, sprawozdawca)

Sędzia SN Maria Grzelka

Sędzia SN Marek Sychowicz

Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Elżbiety F. przy uczestnictwie Stanisława M. o podział majątku wspólnego, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 21 sierpnia 2003 r. kasacji uczestnika od postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 1 czerwca 2001 r.

uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Krakowie do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 7 grudnia 2000 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa-Nowej Huty dokonał częściowego podziału majątku wspólnego byłych małżonków Elżbiety F. i Stanisława M. w ten sposób, że wchodzące do majątku spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w K. przy ul. M. nr 23 oraz samochód osobowy toyota camry przyznał na własność uczestnika Stanisława M., zasądzając od niego na rzecz wnioskodawczyni spłatę w kwocie 76 355 zł, rozłożoną na dwadzieścia miesięcznych rat po 3 817,75 zł. Sąd ustalił również, że jeszcze w czasie małżeństwa uczestnicy dążyli do zgodnego podziału majątku wspólnego. Po nieudanej próbie sprzedaży wspólnego mieszkania bądź zamiany go na dwa mniejsze uczestnik Stanisław M. nabył za pieniądze swej konkubiny mieszkanie z przeznaczeniem dla wnioskodawczyni, jednakże - za jej sugestią - nabył je na rzecz ich małoletniej córki Edyty. Zgodnie z porozumieniem, w mieszkaniu uczestników miał zamieszkać Stanisław K. z konkubiną, natomiast w mieszkaniu kupionym przez uczestnika - wnioskodawczyni z córką. Jednocześnie w dniu 11 grudnia 1992 r., a więc jeszcze w czasie trwania małżeństwa, wnioskodawczyni złożyła pisemne oświadczenie, w którym stwierdziła, że - uwzględniając kupno mieszkania dla córki - nie będzie zgłaszać żadnych pretensji do majątku pozostającego w dyspozycji uczestnika. Oświadczenia tego wnioskodawczyni, mimo prośby uczestnika, nie chciała później potwierdzić w formie aktu notarialnego.