Wyrok SN z dnia 5 marca 2002 r. sygn. II KKN 105/00

Zakaz ne peius określony w art. 454 § 2 k.p.k., oznacza, że zabronione jest zaostrzenie przez sąd odwoławczy kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego za określone przestępstwo, gdy dokonano zmiany ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku co do tegoż oskarżonego i co do tegoż przestępstwa - zarówno w części dyspozytywnej drugoinstancyjnego orzeczenia, jak i w jego części motywacyjnej - w tym również i takiej, która nie miałaby wpływu na rozmiar represji karnej.

Przewodniczący: sędzia SN P. Hofmański.

Sędziowie: SN F.Tarnowski, SA del. do SN R. Malarski (sprawozdawca).

Prokurator Prokuratury Krajowej: K. Parchimowicz.

Sąd Najwyższy w sprawie Andrzeja K. skazanego z art. 145 § 1, 2 i 3 k.k. z 1969 r. po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 5 marca 2002 r. kasacji, wniesionej przez obrońcę od wyroku Sądu Okręgowego w R. z dnia 10 września 1999 r., zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w P. z dnia 19 lutego 1999 r.,

uchylił zaskarżony wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w R. do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.