Wyrok SN z dnia 20 września 2002 r. sygn. III RN 139/01

Podstawę rozstrzygnięcia wątpliwości w przedmiocie zameldowania w postępowaniu, które kończy decyzja administracyjna, stanowi wyjaśnienie materialnoprawnych przesłanek zameldowania, a nie sprawdzenie formularza zgłoszenia meldunkowego.

Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski

Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Andrzej Wróbel

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2002 r. sprawy ze skargi Zenona M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. w przedmiocie uchylenia czynności materialno-technicznej zameldowania, na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Poznaniu z dnia 30 listopada 2000 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu-Ośrodkowi Zamiejscowemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 18 czerwca 1999 r. Burmistrz Miasta B.W. na podstawie art. 47 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (jednolity tekst: Dz.U. z 1984 r. Nr 32, poz. 174 ze zm.) oraz § 7 ust. 1 pkt 14 i 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 czerwca 1984 r. w sprawie wykonania obowiązku meldunkowego i prowadzenia ewidencji ludności (Dz.U. Nr 32, poz. 76) i art. 104 KPA stwierdził nieważność czynności polegającej na zameldowaniu na pobyt stały Zenona M. pod adresem C. gmina B.W., dokonanej w dniu 29 września 1995 r. W uzasadnieniu tej decyzji podano, że Zenon M. został wadliwie zameldowany, gdyż potwierdzenie faktu pobytu oraz uprawnienia do przebywania w lokalu zameldowania zostało dokonane przez Władysława M., na rzecz którego została ustanowiona dożywotnia służebność mieszkania w budynku położonym w C, a powinno być dokonane przez właścicieli nieruchomości, to jest małżonków Jana i Wandę M.