Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 11 lutego 1993 r., sygn. III AZP 28/92

Przewodniczący: Prezes SN J. Wasilewski, Sędziowie SN: Borkowski, A. Filcek, A. Józefowicz, J. Kwaśniewski (współsprawozdawca), J. Łętowski (sprawozdawca), T. Romer. 

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora W. Skoniecznego, w sprawie ze skargi Ireny i Franciszka małż. Z. na decyzję Wojewody K. z dnia 12 września 1991 r. nr (...) w przedmiocie zameldowania, po rozpoznaniu zagadnienia prawnego przekazanego przez skład pięciu sędziów Sądu Najwyższego postanowieniem z dnia 8 października 1992 r. III ARN 53/92:

1. Czy organ administracji właściwy w sprawach ewidencji ludności może na zasadzie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /t.j. Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ ustalić i ocenić istnienie po stronie składających wniosek o zameldowanie na pobyt stały uprawnienia do przebywania w lokalu /pomieszczeniu/, w którym ma nastąpić zameldowanie?

2. Czy uprawnienie do przebywania w lokalu /pomieszczeniu/, w którym ma nastąpić zameldowanie na pobyt stały lub czasowy trwający ponad 2 miesiące /art. 9 ust. 2 cyt. ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r./ musi być skuteczne względem właściciela /współwłaścicieli, zarządcy/ budynku?

podjął następującą uchwałę:

Organ właściwy w sprawach ewidencji ludności na zasadzie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /t.j. Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./ rozstrzyga wątpliwości co do istnienia po stronie składającego wniosek o zameldowanie na pobyt stały uprawnienia do przebywania w lokalu, w którym ma nastąpić zameldowanie. Jeśli jednak na tle powyższego uprawnienia powstaje spór o charakterze cywilnoprawnym zainteresowanemu służy droga sądowa. 

Uzasadnienie

Skład pięciu sędziów SN rozpatrując w dniu 8 października 1992 r. sprawę ze skargi Ireny i Franciszka Z. na decyzję Wojewody K. z dnia 18 września 1991 r. w przedmiocie zameldowania postanowił na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym /t.j. Dz.U. 1990 nr 26 poz 153 ze zm./ przedstawić składowi 7 sędziów zagadnienie prawne o treści przedstawionej wyżej.