Wyrok SN z dnia 13 czerwca 2002 r. sygn. III RN 100/01

Okoliczność, że zadanie wprowadzone do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, sporządzonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (jednolity tekst: Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.), nawiązuje do treści miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego przed dniem 1 stycznia 1995 r., nie przesądza o celowości jego realizacji ani o tym, że zostało ustalone w sposób zgodny z wymaganiami zasady proporcjonalności, w tym także przy uwzględnieniu koniecznej ochrony interesów prawnych właścicieli.

Przewodniczący SSN Andrzej Wasilewski (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Andrzej Wróbel

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2002 r. sprawy ze skargi Anny M. i Eugeniusza M. na uchwałę Rady Miejskiej w N.D.M. w przedmiocie zarzutów do projektu planu zagospodarowania przestrzennego, na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 listopada 2000 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Anna i Eugeniusz M. wnieśli w trybie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (jednolity tekst: Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.) zarzut przeciwko wyłożonemu do publicznego wglądu projektowi miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru M.-G. w N.D.M., sprzeciwiając się wytyczeniu poprzez ich nieruchomość, znajdującą się przy ul. W. w N.D.M., projektowanej w tym planie ulicy, ponieważ na przeznaczonym na ten cel gruncie znajduje się budynek mieszkalny i gospodarczy, studnia głębinowa, szambo oraz garaże. Rada Miejska w N.D.M. uchwałą [...] z dnia 17 czerwca 1998 r. odrzuciła powyższy zarzut w całości, powołując się na przysługującą jej na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym oraz na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 - pkt 3 i pkt 14 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (jednolity tekst: Dz.U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74 ze zm.) kompetencję w zakresie ustalania przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu oraz sposobu zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, a w uzasadnieniu swego stanowiska stwierdzając, że: po pierwsze - przeprowadzenie projektowanej ulicy jest niezbędne dla prawidłowego rozwiązania układu komunikacyjnego na terenie istniejącej i planowanej zabudowy mieszkaniowej; po drugie - ustalone w projektowanym planie miejscowym funkcje terenu są związane z koniecznością zapewnienia dojazdów do istniejącej i planowanej zabudowy, zgodnie z obowiązującymi przepisami, w tym przeciwpożarowymi oraz z koniecznością prawidłowego przeprowadzenia niezbędnych sieci infrastruktury technicznej. W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą uchwałę Rady Miejskiej w N.D.M. o odrzuceniu zarzutu Anna i Eugeniusz M. podnieśli dodatkowo, że osiedle, w którym mieszkają zostało zbudowane przed czterdziestu laty, są w nim ulice i każdy mieszkaniec osiedla ma dojazd do swojej działki i budynków. W odpowiedzi na skargę, zastępca burmistrza Miasta „w imieniu Miasta N.D.M.” wniósł o jej oddalenie, podnosząc przy tym, że plan ogólny zagospodarowania przestrzennego Miasta N.D.M. z 1987 r., zmieniony w 1994 r., również przewidywał budowę kwestionowanej w skardze ulicy, ale jego ustalenia okazały się niewystarczająco precyzyjne z uwagi na skalę w jakiej go opracowano. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 30 września 1999 r. odrzucił powyższą skargę, jako wniesioną po terminie, a następnie postanowieniem z dnia 15 listopada 1999 r. odrzucił także wniosek skarżących o przywrócenie terminu do wniesienia tej skargi. Jednakże, w wyniku rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 12 lipca 2000 r. uchylił postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 listopada 1999 r. i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania.