Uchwała SN z dnia 23 maja 2001 r. sygn. III ZP 17/00

Przewodniczący Prezes SN Walerian Sanetra

Sędziowie SN: Teresa Flemming-Kulesza (współsprawozdawca), Józef lwulski, Kazimierz Jaśkowski, Roman Kuczyński (sprawozdawca), Zbigniew Myszka, Barbara Wagner

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Piotra Wiśniewskiego, w sprawie z powództwa Zarządu K. „F.” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przeciwko Komisji Zakładowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w K. „F.” Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością o ustalenie nieobowiązywania Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2001 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez skład trzech sędziów Sądu Najwyższego postanowieniem z dnia 26 maja 2000 r. [...]:

„Czy jest dopuszczalna droga sądowa o ustalenie nieważności zakładowego układu zbiorowego pracy po jego rejestracji ?”

podjął następującą uchwałę:

Droga sądowa o ustalenie nieważności zakładowego układu zbiorowego pracy po jego rejestracji jest niedopuszczalna.

Uzasadnienie

Na podstawie art. 393 KPC Sąd Najwyższy przedstawił powiększonemu składowi tego Sądu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, sformułowane w postanowieniu z dnia 26 maja 2000 r, I PKN 678/99. Wątpliwości te wystąpiły przy rozpoznawaniu kasacji w sprawie, w której powództwo wytoczył Zarząd K. „F.” - Spółki z o.o. w Ł. przeciwko Komisji Zakładowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w K. „F.”. Strony zawarły zakładowy układ zbiorowy pracy, który w dniu 4 października 1996 r. został wpisany dorejestru zakładowych układów zbiorowych pracy. Strona powodowa pozwem z dnia 25 marca 1998 r. domagała się „ustalenia nieistnienia stosunku prawnego” zarzucając, że układ nie został podpisany przez członka zarządu Spółki, ponieważ Leszek S. w dacie podpisania układu nie był nim, a nadto Zarząd nie został umocowany do zawarcia układu przez Radę Nadzorczą. Brak było też uchwały Zarządu co do zawarcia układu, wobec czego jest on pozbawiony skutków prawnych. Żądanie pozwu uzasadniono interesem prawnym wynikającym z tego, iż część postanowień układu ma charakter obligacyjny i bez ustalenia nieważności układu powód jest narażony na procesy pracownicze oraz akcje protestacyjne. Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa, wskazując, że układ zbiorowy pracy jest aktem normatywnym, wobec czego powództwo z art. 189 KPC jest niedopuszczalne, sprawa nie ma więc charakteru sprawy cywilnej w rozumieniu art. 1 KPC, oraz podnosiła, że Zarząd Spółki działał w granicach umocowania.