Wyrok SN z dnia 22 listopada 2001 r. sygn. I PKN 680/00

1. Ocena sądu, czy cofnięcie pozwu nie narusza słusznego interesu pra­cownika (art. 496 KPC), dokonywana jest w płaszczyźnie obiektywnej - w kon­frontacji z oceną zasadności roszczeń pracownika, a nie w płaszczyźnie su­biektywnej - przez odwołanie się do domniemanej wiedzy pracownika o prawie pracy lub rozważenia, czy pracownik cofając pozew miał świadomość, że działa wbrew swoim interesom.

2. Zmiana nazwy stanowiska pracy, przy zachowaniu zakresu czynności, nie uzasadnia wypowiedzenia umowy o pracę z przyczyn dotyczących zakładu pracy, polegających na zmianach organizacyjnych związanych z restrukturyzacją zakładu.

Przewodniczący SSN Barbara Wagner

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera (sprawozdawca), Andrzej Kijowski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2001 r. sprawy z po­wództwa Danuty B. przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowemu Polskim Kolejom Państwowym Zakładowi Mostowemu w J.G. o odszkodowanie i wyrównanie wyna­grodzenia, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 23 maja 2000 r. [,,,]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Jeleniej Górze wyrokiem z 8 lipca 1999 r. w spra­wie z powództwa Danuty B. przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowemu Polskie Ko­leje Państwowe Zakładowi Mostowemu w J.G.: I. umorzył postępowanie w części do-tyczącej uznania wypowiedzenia warunków pracy za bezskuteczne, II. odrzucił po­zew w części dotyczącej zasądzenia dodatku funkcyjnego za okres od 1 lipca 1998 r. do 19 stycznia 1999 r. i III. oddalił w pozostałej części powództwo o zasądzenie do­datku funkcyjnego za dalszy okres.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka była zatrudniona w przedsiębiorstwie PKP od 1959 r., w tym od 1 maja 1988 r. na stanowisku kierownika referatu do spraw pracowniczo-socjalnych Oddziału Mostowego w J.G., od 2 marca 1998 r. z wynagrodze­niem 900 złotych miesięcznie według 14 grupy uposażenia w stawce 12 oraz dodat­kiem funkcyjnym w kwocie 75 złotych ze szczebla 2 w stawce 1. Od 1998 r. w przedsiębiorstwie PKP były dokonywane przekształcenia organizacyjne. Z dniem 1 lipca 1998 r. dotychczasowe Oddziały Mostowe zostały przekształcone w Zakłady Mosto­we. Pismem z 24 czerwca 1998 r. powiadomiono powódkę, że od 1 lipca 1998 r. sta­nie się pracownikiem Zakładu Mostowego w J.G. bez zmiany wynagrodzenia i do­tychczasowego miejsca pracy. Zarządzeniem nr 2/98 dyrektor Okręgu Infrastruktury Kolejowej w W. zatwierdził nowy, szczegółowy regulamin organizacyjny Zakładu Mo­stowego w J.G. W okresie od 6 do 24 lipca 1998 r. powódka przebywała na urlopie wypoczynkowym, a bezpośrednio po jego zakończeniu od 25 lipca do 4 października 1998 r. korzystała ze zwolnienia lekarskiego. W połowie lipca 1998 r. stanowisko na­czelnika działu do spraw pracowniczych w pozwanym Zakładzie Mostowym powie­rzono Zenonowi P. z wynagrodzeniem zasadniczym 900 złotych według 18 grupy uposażenia w stawce 4 oraz dodatkiem funkcyjnym w kwocie 225 złotych w szczeblu 4 w stawce 1. W dniu 13 lipca 1998 r. strona pozwana wystąpiła do zakładowych or­ganizacji związkowych o wyrażenie zgody na powierzenie powódce stanowiska na­czelnika działu do spraw ekonomicznych i finansowo-księgowych lub naczelnika działu gospodarki materiałowej lub samodzielnego stanowiska do spraw obronnych. W dniu 21 lipca 1998 r. sporządzono pismo, w którym zaproponowano powódce do wyboru trzy oferty pracy: naczelnika działu gospodarki materiałowej, radcy k.p. w dziale ekonomicznym i finansowo-księgowym oraz radcy k.p. w dziale gospodarki materiałowej. Pismo to nie zostało doręczone powódce z powodu jej choroby. W pierwszym dniu pracy po zwolnieniu lekarskim, 5 października 1998 r., powódka otrzymała, „w związku z likwidacją jej stanowiska pracy i w oparciu o przepis § 8 Paktu Gwarancji Pracowniczych z 19 marca 1998 r.”, pismo z trzema ofertami pracy: radcy k.p. w wieloosobowym stanowisku do spraw gospodarki materiałowej z dodat­kowymi czynnościami koordynatora tego stanowiska, radcy k.p. w dziale ekonomicz­nym i finansowo-księgowym, radcy k.p. w wieloosobowym stanowisku do spraw go­spodarki materiałowej z dodatkowymi czynnościami dotyczącymi spraw obronnych z wynagrodzeniem w dotychczasowej wysokości. Powódka miała oświadczyć się co do powyższej oferty w ciągu 30 dni od doręczenia pisma. W dniu 9 października 1998 r. powódka wystąpiła do Sądu Pracy o przywrócenie jej na stanowisko naczelnika wydziału do spraw pracowniczych i socjalnych oraz zasądzenie wyrównania dodatku funkcyjnego za okres od 1 lipca 1998 r. do dnia wyrokowania. Wyrokiem z 19 stycz­nia 1999 r. powództwo w tej sprawie zostało oddalone. Od połowy listopada 1998 r. powódka na polecenie dyrektora przez 3 miesiące pełniła funkcję koordynatora pracy w wieloosobowym stanowisku pracy do spraw gospodarki materiałowej z dotychcza­sowym wynagrodzeniem i dodatkiem funkcyjnym. Pismem z 29 stycznia 1999 r. strona pozwana wypowiedziała powódce warunki umowy o pracę, w zakresie stano­wiska pracy, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który miał upłynąć 30 kwietnia 1999 r. Po tej dacie zaproponowano powódce stanowisko pracy radcy k.p. bez zmiany wysokości wynagrodzenia. Z dniem 15 kwietnia 1999 r. strony rozwiązały stosunek pracy na mocy porozumienia stron w związku z przejściem po­wódki na emeryturę. Powódka cofnęła - za zgodą strony pozwanej - pozew w części dotyczącej uznania wypowiedzenia warunków pracy za bezskuteczne. Liczba pra­cowników strony pozwanej zmniejszyła się od grudnia 1998 r. do lutego 1999 r. o pięć osób zwolnionych z przyczyn dotyczących zakładu pracy. W tych okolicznościach Sąd Rejonowy odrzucił pozew w części dotyczącej wyrównania dodatku funk­cyjnego za okres od 1 lipca 1998 r. do 19 stycznia 1999 r. z powodu powagi rzeczy osądzonej (art. 199 § 1 pkt 2 KPC), oddalił powództwo o wyrównanie dodatku funk­cyjnego za okres od 20 stycznia do 15 kwietnia 1999 r., uznając roszczenie w tej części za bezzasadne i umorzył postępowanie co do roszczenia o uznanie wypowie­dzenia za bezskuteczne. Sąd ocenił, że do 21 stycznia 1999 r. pomiędzy stronami formalnie obowiązywała dotychczasowa umowa o pracę, natomiast po tym dniu po­wódka przyjęła zaproponowane jej stanowisko radcy k.p. i wynagrodzenie, w związku z czym od tej chwili strony łączyła umowa o pracę na warunkach określonych w piśmie z 29 stycznia 1999 r. Sąd Rejonowy ocenił cofnięcie przez powódkę pozwu za dopuszczalne i prawnie skuteczne.