Uchwała SN z dnia 19 września 2000 r. sygn. III CZP 30/00

Przewodniczący: Sędzia SN Filomena Barczewska

Sędziowie SN: Henryk Pietrzkowski, Kazimierz Zawada (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy z udziałem Prokuratora Prokuratury Krajowej Jana Szewczyka w sprawie z powództwa Janiny G. przeciwko Irenie H. o eksmisję po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 19 września 2000 r. zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Okręgowy we Włocławku postanowieniem z dnia 2 czerwca 1999 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 390 k.p.c:

„Na jakiej podstawie określa się odszkodowanie od osoby zajmującej w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (jedn. tekst: Dz.U. z 1998 r., Nr 120, poz. 787 ze zm.) lokal mieszkalny bez tytułu prawnego za okres po wydaniu przez Sąd wyroku nakazującego jego opróżnienie, jeżeli w wyroku tym zamiast wyznaczenia terminu opróżnienia lokalu przyznano uprawnienie do lokalu socjalnego?"

podjął następującą uchwałę:

Jeżeli prawomocny wyrok nakazujący opróżnienie lokalu zawiera orzeczenie o uprawnieniu pozwanego do lokalu socjalnego, w procesie o zapłatę przez pozwanego odszkodowania za korzystanie z lokalu bez tytułu prawnego ma zastosowanie art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (jedn. tekst Dz.U. z 1998 r. Nr 120, poz. 787 ze zm.).

Uzasadnienie

Powódka wniosła o nakazanie pozwanej opróżnienia lokalu mieszkalnego nr 2 przy ul S. 6 w W. oraz o zasądzenie od pozwanej kwoty 356,40 zł. tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu w okresie od czerwca 1998 r. do listopada 1998 r. Dochodzona kwota stanowiła połowę podwójnej wysokość czynszu (regulowanego), należnego w wymienionym okresie za zajmowany przez pozwaną lokal.

Powódka jest współwłaścicielką nieruchomości przy ul S. 6. Pozwana zajmuje lokal nr 2 od 1990 r. Wcześniej zajmowała lokal nr 3, którego jest najemcą na podstawie decyzji o przydziale. W posiadanie lokalu nr 2 pozwana weszła w wyniku umowy zamiany zawartej w 1989 r. z innym współwłaścicielem budynku. Powodem zamiany były trudności pozwanej i drugiej współnajemczyni (już nieżyjącej) w utrzymaniu lokalu nr 3, mającego powierzchnię znacznie większą niż lokal nr 2. Umowa zamiany nie została usankcjonowana stosowną decyzją administracyjną i dlatego pozwana nie stała się najemcą lokalu nr 2.