Wyrok SN z dnia 24 lutego 1998 r. sygn. I PKN 542/97

1. W sporze dotyczącym treści pisemnego wniosku pracownika o udzielenie mu urlopu wypoczynkowego oraz adnotacji uczynionej na tym wniosku przez pracodawcę nie stosuje się przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu ze świadków lub z przesłuchania stron (art. 473 KPC).

2. Rozwiązanie przez pracodawcę bezterminowej umowy o pracę bez wypowiedzenia ze wsteczną datą rodzi dla pracownika roszczenia określone w art. 56 KP.

Przewodniczący SSN: Teresa Flemming-Kulesza

Sędziowie SN: Andrzej Kijowski (sprawozdawca), Barbara Wagner

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 1998 r. sprawy z powództwa Marzeny J. przeciwko Marii S. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji pozwanej od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 19 czerwca 1997 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy dla Warszawy-Pragi wyrokiem z dnia 21 stycznia 1997 r. [...] przywrócił powódkę Marzenę J. do pracy na poprzednich warunkach w zakładzie „M.-A. - Krawiectwo Konfekcyjne” w W., stanowiącym własność pozwanej Marii S., ustalając też, że powódka po urodzeniu dziecka w dniu 25 kwietnia 1996 r. korzystała przez 112 dni z urlopu macierzyńskiego, a następnie przebywała na 3-let-nim urlopie wychowawczym oraz zasądzając od pozwanej na rzecz powódki tytułem wynagrodzenia za okres od dnia 16 marca do dnia 25 kwietnia 1996 r. kwotę 333 zł z ustawowymi odsetkami, od dnia 21 stycznia 1997 r. do dnia zapłaty. Natomiast w odniesieniu do roszczenia o zasiłek macierzyński i ewentualnie o zasiłek wychowawczy Sąd uznał się niewłaściwym i sprawę w tym zakresie przekazał do rozpoznania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w W. Rozstrzygnięcie to Sąd Pracy oparł na ustaleniu następującego stanu faktycznego.