Orzeczenie
Wyrok SN z dnia 5 listopada 1998 r. sygn. I PKN 419/98
Przepis art. 4771 § 1 KPC nie ma zastosowania w postępowaniu apelacyjnym, a rozszerzenie w nim powództwa dopuszczalne jest tylko w granicach art. 383 KPC.
Przewodniczący: SSN Józef lwulski (sprawozdawca)
Sędziowie SN: Andrzej Kijowski, Barbara Wagner
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 1998 r. sprawy z powództwa Janusza K., Wiesława S., Krzysztofa S. i innych przeciwko Wojewódzkiemu Szpitalowi Zespolonemu w K. o zapłatę, na skutek kasacji powodów Janusza K., Wiesława S. i Krzysztofa S. od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kaliszu z dnia 23 grudnia 1997 r. [...]
oddalił kasację.
Uzasadnienie
W połączonych do wspólnego rozpoznania sprawach, między innymi powodowie Janusz K., Wiesław S. i Krzysztof S. wnieśli o zasądzenie od Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w K. wynagrodzeń za pracę w godzinach nadliczbowych w czasie pełnienia dyżurów zakładowych w okresie od lutego 1996 r. do lutego 1997 r. Powodowie wywiedli, że jako lekarze pełnili dyżury zakładowe po godzinach normalnej pracy, a otrzymali wynagrodzenie bez uwzględnienia dodatków za pracę w godzinach nadliczbowych.
Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Kaliszu, wyrokiem z dnia 29 września 1997 r. [...] oddalił powództwa. Sąd Rejonowy wywiódł, że zgodnie z § 10 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych obowiązków i uprawnień pracowników zatrudnionych w zakładach służby zdrowia (Dz.U. Nr 51, poz. 326 ze zm.) lekarze mogą być zobowiązani do pełnienia dyżurów zakładowych. Według § 11 tego rozporządzenia dyżur zakładowy polega na wykonywaniu pracy i pozostawaniu w gotowości do pracy przez lekarza przebywającego w zakładzie poza godzinami normalnej ordynacji zakładu. Za pełnienie dyżuru zakładowego przysługuje odrębne wynagrodzenie, a jego czasu nie wlicza się do czasu pracy i w takich przypadkach nie przysługuje dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych (§ 12 tego rozporządzenia).
