Kształtowanie treści umowy o pracę

Wyrok SN z dnia 10 września 1998 r. sygn. I PKN 301/98

Ryzyko osiągnięcia rezultatu w ramach umowy o dzieło wiążącej przedsiębiorstwo z kontrahentem zamawiającym wykonanie określonego obiektu budowlanego nie może być przenoszone na stosunki pracy łączące przedsiębiorstwo z jego pracownikami. Nieważna w świetle art. 18 § 2 KP jest klauzula umowy o pracę, według której czas pracy wynosi 39 godzin na tydzień i 169 godzin na miesiąc "przy osiągnięciu" 100% norm wydajności przyjętych w kontrakcie inwestycyjnym.

Przewodniczący SSN: Walerian Sanetra

Sędziowie SN: Andrzej Kijowski (sprawozdawca), Jadwiga Skibińska-Adamowicz

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 10 września 1998 r. sprawy z powództwa Bogusława G. przeciwko Przedsiębiorstwu Budownictwa Przemysłowego „C.-K." w K. o zapłatę i sprostowanie świadectwa pracy, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 9 grudnia 1997 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie wyrokiem z dnia 24 czerwca 1997 r. [...], zasądził od pozwanego Przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego „C.-K." S.A. w K. na rzecz powoda Bogusława G. kwotę 8.181,25 DM z 8% od dnia 15 stycznia 1996 r., nadał rygoru natychmiastowej wykonalności do kwoty 1.050 DM, a ponadto nakazał stronie pozwanej sprostować świadectwo pracy powoda przez dodanie stanowiska „tynkarz" (murarz-tynkarz) i oddalił powództwo w pozostałym zakresie. W motywach tego rozstrzygnięcia Sąd Wojewódzki powołał się na następujące ustalenia faktyczne.

Powód Bogusław G. swą pierwszą terminową umowę o pracę na budowie zagranicznej w S. (RFN) na stanowisku murarza zawarł z pozwanym pracodawcą na okres od dnia 26 września do dnia 15 października 1994 r., a następnie przedłużał do 15 grudnia 1994 r., do 13 kwietnia i do 13 lipca 1995 r., przy czym upływ terminu tej ostatniej umowy zbiegał się z zakończeniem realizacji wspomnianego kontraktu. Według oceny Jacka K. - kierownika budowy, powód był dobrym pracownikiem, więc chciał go też zatrudnić na kolejnej budowie w H., która powinna się rozpocząć w październiku, a umowa o pracę zostałaby przedłużona do 22 grudnia 1995 r. W dniu 19 lipca 1995 r. powód podpisał umowę o pracę na okres od 1 sierpnia do 22 grudnia 1995 r., uzgadniając z kierownikiem budowy, że w okresie przerwy będzie korzystał z urlopu bezpłatnego, wobec czego złożył stosowny wniosek z terminem do 30 września 1995 r.