Wyrok SN z dnia 6 sierpnia 1998 r. sygn. I PKN 259/98

Powołanie się przez pracownika w kasacji na naruszenie przez pracodawcę art. 52 § 3 KP, polegające na rozwiązaniu umowy o pracę z pracownikami przed upływem trzech dni od dnia zawiadomienia zakładowej organizacji związkowej o przyczynie uzasadniającej rozwiązanie tej umowy, stanowi nadużycie prawa w rozumieniu art. 8 KP, jeżeli z okoliczności sprawy jednoznacznie wynika, że w danym przypadku zakładowa organizacja związkowa nie zamierzała się angażować w obronę pracownika, przebywającego na terenie zakładu pracy w stanie nietrzeźwym.

Przewodniczący SSN: Zbigniew Myszka

Sędziowie SN: Józef lwulski, Andrzej Wasilewski (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 1998 r. sprawy z powództwa Jerzego C. przeciwko Kopalni Soli „K." w K. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 30 stycznia 1998 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Jerzy C. wniósł przeciwko Kopalni Soli „K." w K. pozew o przywrócenie do pracy, zarzucając że podjęta przez pozwanego pracodawcę decyzja o rozwiązaniu z nim umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 KP była nieuzasadniona, albowiem w dniu 6 lutego 1997 r. był chory, natomiast nie był nietrzeźwy. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Kole, wyrokiem z dnia 23 czerwca 1997 r. [...] przywrócił powoda do pracy w Kopalni Soli „K." w K. na poprzednio zajmowane stanowisko i na poprzednich warunkach. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd stwierdził, iż w dniu 6 lutego 1997 r., wobec uzyskania anonimowej informacji o tym, że powód jest w pracy w stanie wskazującym naspożycie alkoholu, pracownik pozwanego poinformował powoda o tym fakcie oraz o tym, że w tej sytuacji konieczne będzie niezwłoczne przeprowadzenie badania stanu trzeźwości przy użyciu alkotestera. Zanim jednak doszło do zbadania stanu trzeźwości powoda, opuścił on zakład pracy udając się do Przychodni Rejonowej w K., gdzie został przyjęty przez lekarza, który w wyniku przeprowadzonego badania stwierdził u powoda grypę i udzielił mu 4 dni zwolnienia, które było następnie wielokrotnie przedłużane na skutek występujących u powoda powikłań pogrypowych. Zaświadczenie lekarskie zostało doręczone pozwanej w dniu 7 lutego 1997 r. W tym samym dniu dyrektor do spraw technicznych pozwanej Kopalni zawiadomił Związek Zawodowy Górników w Polsce - Zarząd Zakładowy Kopalni Soli „K." w K. o zamiarze rozwiązania z powodem umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 KP z powodu nietrzeźwości, odmowy poddania się badaniu przy użyciu alkotestera i ucieczki z miejsca pracy oraz rozwiązał z powodem umowę o pracę w trybie art. 52 KP. W tej sytuacji Sąd Rejonowy przyjął, że postawienie powodowi zarzutu, iż tego dnia był nietrzeźwy, zobowiązywało go do wykazania, iż tego dnia o oznaczonej porze był trzeźwy, co powód uczynił przedstawiając z tego samego dnia zaświadczenie lekarskie o chorobie, a po 12 dniach dodatkowo także zaświadczenie lekarskie oparte na badaniu ogólnym. Ponadto Sąd Rejonowy podniósł, że art. 52 KP zobowiązuje pracodawcę do zasięgnięcia opinii zakładowej organizacji związkowej, reprezentującej pracownika, jeszcze przed dokonaniem zwolnienia, tymczasem pozwana podjęła decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę z powodem już w dniu 7 lutego 1997 r., tzn. w tym samym dniu, w którym powiadomiła organizację związkową o swym zamiarze, a tym samym pozwana naruszyła art. 52 § 3 KP. Albowiem jeżeli związek zawodowy nie wyraził swej opinii w sprawie zwolnienia pracownika w ustalonym terminie 3 dni, co mogło oznaczać jego „milczącą zgodę", to wynika stąd, że pracodawca mógł podjąć decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę na podstawie art. 52 KP dopiero po upływie trzech dni, czyli w dniu 10 lutego 1997 r. Sąd Rejonowy przyjął przy tym, że powołanie się w tym kontekście przez pracodawcę na ogólną uchwałę związku w sprawie zaniechania obrony przez związek zawodowy tych pracowników, którzy przebywali na terenie zakładu pracy w stanie nietrzeźwym, jest bezzasadne, ponieważ uchwała ta została podjęta już po zwolnieniu powoda z pracy, a ponadto nie ma ona znaczenia prawnego w świetle dyspozycji art. 52 § 3 KP. Sąd Rejonowy zwrócił również uwagę na to, że zawiadomienie zakładowej organizacji związkowej w danym wypadku zawierało informację o tym, iż powód został doprowadzony do wartowni, co sugerowało jakoby doprowadzono go tam siłą a to mogło wpłynąć na stanowisko organizacji związkowej w niniejszej sprawie. Dlatego w konsekwencji Sąd Rejonowy stanął na stanowisku, że zarzut nietrzeźwości powoda w czasie godzin pracy nie został przez pozwaną udowodniony. Zachowanie powoda w czasie niniejszego zdarzenia w dniu 6 lutego 1997 r. nie było na tyle naganne, aby oddalić jego żądanie przywrócenia do pracy. A ponadto Sąd uznał, że decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę z powodem podjęła osoba nieuprawniona, tzn. zastępca dyrektora Kopalni do spraw technicznych, który rozwiązując umowę o pracę z powodem - w ocenie Sądu Rejonowego - działał bez pełnomocnictwa dyrektora.