Wyrok SN z dnia 28 maja 1998 r. sygn. I PKN 158/98

Pracodawcą o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 ze zm.) jest także szkoła niepubliczna, jeżeli utworzona i prowadzona jest przez osobę fizyczną w celu osiągania korzyści gospodarczych.

Przewodniczący SSN: Walerian Sanetra (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Adam Józefowicz, Andrzej Wasilewski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 28 maja 1998 r. sprawy z powództwa Leontyny J. przeciwko Funduszowi Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych -Wojewódzkiemu Urzędowi Pracy w B. o zapłatę, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 30 grudnia 1997 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał Sądowi Apelacyjnemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku sprawę do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powódka Leontyna J. wniosła kasację od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 30 grudnia 1997 r. [...], którym Sąd ten oddalił jej apelację od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 22 września 1997 r. [...]. Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku, który oddalił powództwo, ustalił, że prowadziła ona dwie prywatne szkoły (podstawową i średnią), które z przyczyn ekonomicznych zostały skreślone z dniem 13 lutego 1997 r. z ewidencji szkół niepublicznych prowadzonej przez Kuratorium Oświaty w B. Dnia 25 marca 1997 r. powódka złożyła stronie pozwanej wniosek o przekazanie środków finansowych na zaspokojenie zaległych wynagrodzeń pracowników zgodnie ze sporządzonym zbiorczym wykazem nie zaspokojonych roszczeń swoich pracowników. Pozwany Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (reprezentowany przez Wojewódzki Urząd Pracy w B.) pismem z dnia 8 kwietnia 1997 r. odmówił przekazania środków na zaspokojenie świadczeń pracowniczych. Nie zostały również uwzględnione indywidualne wnioski płacowe pracowników zlikwidowanych szkół należących do powódki. Podstawę prawną odmowy realizacji „nie zaspokojonych roszczeń płacowych jako właścicielki i dyrektorki zlikwidowanych szkół i ich pracowników” był przepis art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 ze zm.). Z przepisu tego wynika, że pracodawcą w rozumieniu tej ustawy jest osoba lub jednostka organizacyjna zatrudniająca pracowników w związku z działalnością gospodarczą. Powódka takiej działalności gospodarczej nie prowadziła, jej szkoły nie podlegały wpisowi do ewidencji prowadzenia działalności gospodarczej, a jako placówki oświatowe zostały wpisane i następnie wykreślone z ewidencji szkół niepublicznych przez Kuratorium Oświaty w B. Z tego względu powódka Leontyna J. nie mogła być uznana za niewypłacalnego pracodawcę swoich pracowników, „nie była też uprawniona - podobnie jak jej pracownicy - do wypłaty środków finansowych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych niezależnie od odprowadzonych składek na ten cel bez podstawy prawnej, nie stwarzających skutków prawnych związanych z wypłatą świadczeń z Funduszu”.