Postanowienie SN z dnia 17 stycznia 1997 r., sygn. IV KO 35/96

Konieczność przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania należy wiązać tylko z okresami faktycznego pozbawienia wolności podejrzanego lub oskarżonego w sprawie, w której rozstrzyga się o przedłużeniu; przy obliczaniu okresów, o których mowa w art. 222 § 2, 3 i 4 kpk, uwzględniać należy zatem tylko te okresy, w których podejrzany lub oskarżony był pozbawiony wolności wyłącznie na podstawie postanowienia o tymczasowym aresztowaniu wydanego w danej sprawie, pomijać natomiast należy te okresy, w których podstawę pozbawienia wolności stanowiły orzeczenia skazujące lub orzekające o zaliczeniu tymczasowego aresztowania wydane w innych sprawach.

Sąd Najwyższy w sprawie Dariusza O., oskarżonego z art. 202 w związku z art. 203 § 1, art. 11 § 1 kk w związku z art. 208 kk, art. 11 § 1 w związku z art. 208 i 203 § 1 oraz art. 60 § 1 kk i innych kk, po rozpoznaniu wniosku Sądu Wojewódzkiego w Katowicach z dnia 28 listopada 1996 r. o przedłużeniu stosowania tymczasowego aresztowania, na podstawie art. 222 § 4 kpk – po wysłuchaniu Prokuratora – postanowił pozostawić wniosek bez rozpoznania.