Wyrok SN z dnia 29 stycznia 1997 r. sygn. II UKN 63/96

W przypadku uznania przez Trybunał Konstytucyjny niekonstytucyjności przepisu, którego zastosowanie miało znaczenie przy ocenie prawa do świadczenia lub jego wysokości oraz utraty przez ten przepis mocy obowiązującej, organ rentowy władny jest ponownie ocenić prawo osoby zainteresowanej do świadczenia lub jego wysokości i wydać decyzję co do istoty sprawy (art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym, jednolity tekst: Dz. U. z 1990 r., Nr 109, poz. 470 ze zm.).

Przewodniczący SSN: Andrzej Kijowski

Sędziowie SN: Jerzy Kuźniar, Stefania Szymańska (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 1997 r. sprawy z wniosku Kazimiery M. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w O.W. o wysokość emerytury, na skutek kasacji Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 26 października 1995 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Wnioskodawczyni Kazimiera M., urodzona 27 października 1938 r., pobierała od dnia 1 marca 1991 r. wcześniejszą emeryturę ustaloną od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z kolejnych czterech kwartałów kalendarzowych (IV 1989 r. i I, II i III 1990 r.). Na podstawie zaświadczenia Powszechnej Spółdzielni Spożywców „S.” z dnia 29 maja 1991 r. wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury został ustalony na 131,35% (przy doliczeniu nagrody z zysku za 1990 r. wypłaconej w 1991 r.). Po nadesłaniu przez zakład pracy zaświadczenia z dnia 6 lipca 1994 r. wyliczającego wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury za okres wyżej podany na 122,98% (zmniejszono wysokość wynagrodzenia wnioskodawczyni o nagrodę z zysku za 1990 r. wypłaconą w 1991 r.) organ rentowy decyzją z dnia 21 lipca 1994 r. obniżył wysokość emerytury wnioskodawczyni od dnia 1 września 1994 r. W miejsce uprzednio ustalonego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury organ rentowy przyjął 123,52%.