Wyrok SN z dnia 15 maja 1997 r. sygn. I PKN 80/97

Pracownik nie może skutecznie powoływać się na istotny błąd w wyrażeniu zgody na przekształcenie umowy o pracę na czas nie określony w umowę terminową, jeżeli nie wykaże, iż wskutek zachowania się pracodawcy był przekonany, że przekształcenie to nie doprowadzi do skutku rozwiązującego.

Przewodniczący SSN: Walerian Sanetra

Sędziowie SN: Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca), Andrzej Wasilewski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 15 maja 1997 r. sprawy z powództwa Marka W. przeciwko „E.” - Towarzystwu Handlowemu S.A. w W. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 2 października 1996 r. [...]

oddalił kasację i zasądził od Marka W. na rzecz „E.” - Towarzystwa Handlowego SA w W. kwotę 10 zł (dziesięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 maja 1996 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi oddalił powództwo Marka W. o przywrócenie go do pracy w „E.”-Towarzystwie Handlowym SA w W., wniesione w związku ze zmianą przez pracodawcę rodzaju umowy o pracę, tj. z umowy na czas nie określony na umowę na czas określony.

Sąd Rejonowy ustalił, że w trwającym od 1967 r. zatrudnieniu powoda w pozwanym Towarzystwie, strony zawarły w dniu 29 marca 1990 r. nową umowę o pracę na okres 3 lat w związku ze skierowaniem powoda do pracy w przedstawicielstwie „E.” w M. Jednocześnie strony ustaliły, że po zakończeniu pracy za granicą powód wróci do pracy w jednostce macierzystej w kraju. W piśmie z dnia 9 maja 1991 r. powód zwrócił się z prośbą o odwołanie go do kraju z dniem 31 grudnia 1991 r. ze względu na stan zdrowia. Strona pozwana wyraziła zgodę na skrócenie okresu zatrudnienia za granicą [...]. Po powrocie do kraju, w związku z likwidacją działu, w którym powód był zatrudniony oraz z zaprzestaniem budowy elektrociepłowni w Ż., strona pozwana złożyła wszystkim pracownikom tego działu propozycje przeniesienia do innej pracy oraz zmiany umów z zawartych na czas nie określony na umowy na czas określony. W dniu 8 kwietnia 1992 r. powód przyjął tę propozycję dobrowolnie, bez stosowania przez stronę pozwaną środków przymusu, szantażu czy groźby, co oznacza, że w drodze porozumienia strony ustaliły inne warunki umowy o pracę. Jeżeli przy tym umowa o pracę uległa rozwiązaniu wskutek upływu terminu, do którego miała trwać, to zbędne było składanie przez stronę pozwaną jakichkolwiek dodatkowych oświadczeń bądź też uzyskanie zgody Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” na rozwiązanie tej umowy.