Wyrok SN z dnia 16 grudnia 1997 r. sygn. II UKN 332/97

Przepis § 9 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (jednolity tekst: Dz.U. z 1989 r. Nr 11, poz. 63 ze zm.) nie ma zastosowania przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń emerytalno-rentowych, jeżeli wniosek o emeryturę lub rentę został zgłoszony po dniu 31 grudnia 1992 r.

Przewodniczący SSN: Jerzy Kuźniar

Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Maria Tyszel (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 1997 r. sprawy z wniosku Jana P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B. o podstawę wymiaru emerytury, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 30 kwietnia 1997 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 19 września 1996 r. odmówił Janowi P. przeliczenia podstawy emerytury poprzez uwzględnienie w niej wynagrodzenia z lat 1967-1971, w miejsce wcześniej przyjętego wynagrodzenia z lat 1980-1984. Według organu rentowego podstawę wymiaru emerytury należało ustalić w myśl zasady wynikającej z przepisu art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 października o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450 ze zm.), skoro wniosek o emeryturę został złożony w dniu 6 października 1994 r.