Wyrok SN z dnia 14 maja 1996 r. sygn. III ARN 91/95

Budynek mieszkalny wzniesiony z funduszu socjalnego na potrzeby załogi przedsiębiorstwa państwowego, którego statutowym zadaniem było wykonawstwo robót budowlanych na zamówienie bezpośrednich inwestorów jest ze swego przeznaczenia obiektem niekomercyjnym i jego późniejszy zakup w ramach likwidacji przedsiębiorstwa nie upoważnia podatnika do odliczenia poniesionego wydatku od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. „d” ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednolity tekst : Dz. U. z 1993 r., Nr 90, poz. 416 ze zm).

Przewodniczący SSN: Andrzej Wróbel

Sędziowie SN: Józef Iwulski, Teresa Flemming-Kulesza, Andrzej Kijowski (sprawozdawca), Walerian Sanetra

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Waldemara Grudzieckiego, po rozpoznaniu w dniu 19 maja 1996 r., sprawy ze skargi Teresy i Rajmunda G. na decyzję wydaną w dniu 30 września 1994 r. z upoważnienia dyrektora Izby Skarbowej w S. w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego, na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie z dnia 26 maja 1995 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu-Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Małżonkowie Teresa i Rajmund G. złożyli w dniu 28 kwietnia 1993 r. w Urzędzie Skarbowym w G. zeznanie o wspólnych dochodach uzyskanych w 1992 r., odliczając od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym kwotę 247.800.000 zł z tytułu wydatków poniesionych na zakup budynku mieszkalnego.

Powyższe odliczenie zakwestionował Urząd Skarbowy w G., ponieważ budynek zakupiony przez podatników od Przedsiębiorstwa Budownictwa Ogólnego w C. nie został wybudowany w celu sprzedaży, tylko na własne potrzeby tego przedsiębiorstwa, z jego środków i z przeznaczeniem na mieszkania dla pracowników, a ponadto był zaewidencjonowany jako środek trwały. Rajmund G., jako pracownik wspomnianego przedsiębiorstwa, mieszkał w tym budynku na podstawie umowy najmu od dnia 17 kwietnia 1990 r., a późniejsza sprzedaż budynku nastąpiła w związku z likwidacją przedsiębiorstwa. Taka sytuacja nie jest zdaniem organu podatkowego objęta zakresem stosowania przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. „d” ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350 ze zm.). Wobec tego Urząd Skarbowy w G., decyzją z dnia 30 czerwca 1994 r., [...], ustalił odpowiednio wyższy podatek dochodowy za ten rok.